Ço­cuk­lar top­ra­ğa bas­ma­dan bü­yü­yor

Ço­cuk­la­rın özel­lik­le ge­liş­me dö­nem­le­rin­de kum ve top­rak­ta yü­rü­me­le­ri be­den­sel ve ruh­sal ge­li­şim­le­ri­ne katkı sağ­lı­yor.

Biz­den son­ra­ki nesil se­ra­lar­da bü­yü­dü. Yeni ye­ti­şen nesil ise cam fa­nus­lar­da bü­yü­mek zo­run­da bı­ra­kı­lı­yor. Her yer taş yı­ğı­nı, ayak­la­rı­mız top­ra­ğa değ­mi­yor. Vü­cu­du­muz­da­ki elekt­ri­ği ala­cak, ta­bi­ri ca­iz­se top­rak­la­ma ya­pa­cak kadar bile top­rak yok.

Mo­dern top­lu­mun büyük aç­maz­la­rın­dan biri de in­san­la­rın ve ço­cuk­la­rın top­rak­tan uzak­laş­ma­la­rı ve top­ra­ğa ya­ban­cı kal­ma­la­rı­dır. Oysa çocuk eği­ti­min­de top­ra­ğın büyük bir yeri var­dır. Ço­cuk­lar top­rak­la oy­na­ma­lı, top­ra­ğı sev­me­li, kı­sa­ca­sı ço­cuk­la­rın eli ayağı top­ra­ğa temas et­me­li­dir. Beton bi­na­la­rın için­de iyice sı­kıl­mış, bu­nal­mış ço­cu­ğu­nu­zu eş-dost, ak­ra­ba zi­ya­re­ti adına gö­tü­rüp başka beton bi­na­la­ra uzun uza­dı­ya hap­se­der­se­niz on­la­ra hak­sız­lık eder­si­niz. Bu durum çocuk için adı kon­ma­mış bir şid­det­tir. Ezi­yet ve şid­det ise ço­cuk­ta sal­dır­gan­lık duy­gu­la­rı­nı bes­ler, şid­det eği­lim­le­ri­ni kö­rük­ler.

Ço­cuk­la­rın ge­li­şi­min­de sos­yal hayat önem­li­dir. Ço­cuk­lar ge­liş­me dö­ne­min­de kumda ve top­rak­ta yü­rü­tül­me­li­dir. Kum veya top­rak­ta yü­rü­mek ço­cuk­la­rın yü­rü­me be­ce­ri­le­ri­ni des­tek­le­mek­te­dir. Top­rak ve kum ço­cu­ğun denge me­ka­niz­ma­sı­nın ge­li­şi­mi­ne katkı sağ­lı­yor. Ser­best bir ara­zi­de koşan, ha­re­ket eden, oy­na­yan ço­cu­ğun ken­di­ne olan öz­gü­ve­ni de ar­tı­yor. Çocuk bir şey­ler ya­pa­bil­di­ği­ni gö­rün­ce mutlu olu­yor. Ço­cu­ğun ener­ji­si­ni dı­şa­rı at­ma­sı­nı ko­lay­laş­tı­rı­yor. Ço­cuk­la­rın top­rak­la oy­na­ma­la­rı, hem be­den­sel hem de ruh­sal ge­li­şim­le­ri­nin ya­şıt­la­rı­na göre daha hızlı ol­ma­sı­nı sağ­lı­yor. Özel­lik­le öğle sa­at­le­rin­den önce çocuk güneş ışı­ğın­dan fay­da­lan­dı­rı­la­rak, kemik ya­pı­sı­nın güç­len­di­ril­me­si­ne yar­dım­cı olun­ma­lı­dır.

7 ya­şın­da­ki ço­cuk­lar­da bile stres be­lir­ti­le­ri baş gös­ter­me­ye baş­la­dı. Bunun en büyük se­bep­le­rin­den biri ço­cuk­lar için katı, acı­ma­sız or­tam­lar sunan şehir ha­ya­tı­dır. 3-7 yaş­la­rın­da bu­lu­nan ço­cuk­la­rı­mı­zı sık sık açık alan­la­ra gö­tür­mek bence bir doğa te­da­vi sü­re­ci­dir.

Aile­ler eğer şehir or­tam­la­rın­da ya­şa­mak zo­run­da ise her mev­sim elden gel­di­ğin­ce ço­cuk­la­rı­nı açık alan­la­ra, orman ve ben­ze­ri yer­le­re gö­tü­rüp baş başa ola­cak­la­rı ge­zi­ler ya­pıl­ma­lı­dır. Ço­cuk­la­rın top­rak­la, ağaç­lar­la, hay­van­lar­la, su ile te­ma­sı sağ­lan­ma­lı­dır. Ço­cuk­lar­la or­man­lık alan­la­ra gi­dil­me­li­dir. Or­man­lar ço­cuk­lar için hem eğ­len­di­ri­ci hem din­len­di­ri­ci or­tam­lar sağ­lar. Deniz, göl, nehir ke­nar­la­rı da ço­cuk­la­rı din­len­di­ren ve eğ­len­di­ren alan­lar­dır. Ço­cuk­la­rı­mız için her zor­lu­ğa rağ­men doğa te­ra­pi yol­la­rı­na mut­la­ka baş­vur­ma­lı­yız.