Emek Olmadan Yemek Olmaz

He­pi­miz gün­lük ha­ya­tı­mı­zı devam et­tir­mek için be­lir­li bir işte ça­lı­şı­yo­ruz ya da okul­la­rı­mı­za devam ede­rek ders­le­ri­miz­de ba­şa­rı­lı olmak belli bir çaba için­de­yiz. İşte ama­cı­mız doğ­rul­tu­sun­da har­ca­dı­ğı­mız bu ener­ji­ye emek adı ve­ri­lir. Bir işte ba­şa­rı­lı ol­ma­nın ol­maz­sa olmaz yolu o iş için emek har­ca­mak­tır. Emek­siz, zah­met­siz ka­za­nıl­mış bir ba­şa­rı söz ko­nu­su de­ğil­dir. Es­ki­ler der­ler ki emek­siz yemek olmaz.

Bu dün­ya­da her­ke­sin ulaş­mak is­te­di­ği bir amaç mut­la­ka var­dır. Amacı ol­ma­yan bir insan zaten ya­şa­ya­maz. Her­ke­sin ken­din­ce so­run­la­rı var­dır; derdi, so­ru­nu ol­ma­yan insan ne­re­dey­se yok gi­bi­dir. Bu so­run­la­rı aşmak ise ancak emek har­ca­na­rak müm­kün olur. 

Çok na­dir­dir ki sa­de­ce şans­la ba­şa­rı ya­ka­la­na­bil­sin. Bir insan bir amaca ulaş­mak is­te­di­ğin­de o işi için çaba har­car, emek ve­rir­se ne­re­dey­se ba­şa­ra­ma­ya­ca­ğı iş yok gi­bi­dir. Bu­nun­la bir­lik­te emek ve­ri­le­rek ka­za­nı­lan ba­şa­rı­nın ta­dı­na doyum olmaz.

Ki­şi­nin ça­lı­şa­rak ka­zan­dı­ğı ba­şa­rı­lar in­sa­nın her şey­den çok mutlu eder. İnsan ola­rak sahip olmak is­te­dik­le­ri­miz hiç­bir zaman bit­mez. Ba­şa­rı­lı ol­duk­ça ye­ni­si­ni is­te­riz. İste­dik­çe emek verir, emek ver­dik­çe ka­za­nı­rız. Bu ne­den­le bu mut­lu­lu­ğu ya­şa­mak için ken­di­mi­ze he­def­ler be­lir­le­me­li ve bu he­def­ler doğ­rul­tu­sun­da ça­lı­şıp emek har­ca­ya­rak ba­şa­rı­ya ulaş­ma­lı­yız. Unut­ma­mak ge­re­kir ki ve­ri­len emek­le­rin hiç­bi­ri boşa çık­maz. Yeter ki is­te­yin ve ça­lı­şın. Dünya kendi eme­ği­niz­le ka­zan­dık­la­rı­nız ol­duk­ça daha güzel bir yer ha­li­ne ge­le­cek­tir.

İnsan­la­rın be­lir­li bir hedef ulaş­ma­sın­da emek ge­rek­li­dir, işi ba­şa­ra­bil­mek adına ge­rek­li olan ener­ji­le­ri­ni har­ca­ma­lı­dır. Emek için ça­lış­mak, alın teri ge­rek­li­dir. İnsan­lar ulaş­mak is­te­dik­le­ri için ver­dik­le­ri emek önem ka­zan­mak­ta­dır.Key­fi­ne düş­kün olan­lar için emek kav­ra­mı an­lam­sız­dır. Ça­lış­mak­tan alın teri dök­mek­ten ka­ça­rak emek ver­me­den bir şey­le­re sahip olmak is­ter­ler. He­def­le­ri­ne ken­di­le­ri git­mek değil on­la­rın gel­me­si­ni is­ter­ler. Emek ve­ren­ler ha­yat­la­rı­na ko­şul­suz bir şe­kil­de mü­ca­de­le ede­rek ya­şam­la­rı­nı sür­dür­me ça­ba­sın­da olur­lar. Ata­la­rı­mız­da emek ve­ril­men­de aş ol­ma­ya­ca­ğı­nı bil­dik­le­rin­den emek­siz yemek olmaz, sö­zü­nü söy­le­miş­ler­dir. Emek veren her­kes aşına sahip ol­du­ğu gibi ha­yal­le­ri­ni ger­çek­leş­tir­me­le­ri de müm­kün­dür. Ha­ya­tı­mız­da bir şey­ler yap­mak is­ti­yor­sak emek ve­re­rek bunu en güzel şe­kil­de gös­ter­me­miz ge­rek­mek­te­dir. Biz sev­gi­mi­zi ve de­ğer­le­ri­mi­zi gös­ter­di­ği­miz sü­re­ce ye­ri­miz her zaman gü­zel­le­şe­cek­tir.

Emek ol­ma­dan ka­za­nı­lan yemek hak de­ğil­dir. Emek ve­ri­le­rek elde edi­lecek ye­me­nin tadı her şey­den çok daha de­ğer­li­dir. Ye­me­ğin bo­ğa­zı­nız­dan geç­ti­ği zaman hak ve helal lokma ol­du­ğu­nu dü­şün­mek her şey­den çok daha de­ğer­li­dir. 

Tü­ket­ti­ği ek­me­ğin doğru yer­den gel­me­si in­san­la­ra onur ve kı­vanç duy­ma­la­rı­nı sağ­lar.Ba­şa­rı­ya ula­şıl­ma­sı için alın teri ve o iş uğ­ru­na emek ve­ril­me­li­dir. Emek ve­ril­me­den ka­za­nı­lan pa­ra­nın helal ol­du­ğun­dan şüphe du­ya­rız. Pa­ra­nın hak ye­ri­ne geç­me­si için önem­li­dir. Ya­şa­dı­ğı­mız yüz­yıl­da özel­lik­le pa­ra­nın de­ğe­ri ha­ya­tı­mız­da çok daha önem­li yere sa­hip­tir. Ül­ke­mi­zin bü­tün­lü­ğü­nü sağ­la­ma­sı adına ge­rek­li yer­ler­de ol­ma­sı ge­re­kir.

Ça­lış­ma­yı seven insan emek verir kar­şı­lı­ğı­nı her şe­kil­de alır. İşi­ni­zi en iyi şe­kil­de yap­ma­ya bakın. Yap­tı­ğı­nız işten mem­nun olan in­san­la­rın ha­fı­za­la­rı­na is­mi­niz ka­zı­la­rak sizi bir yer­le­re ta­şı­ya­cak­tır. Ve­ri­len emek elbet gö­rü­lür ça­lış­ma­dan ka­za­na­ca­ğız size za­rar­dan başka bir şey ge­tir­me­ye­cek­tir. Tem­bel­li­ğe ve işe ya­ra­maz­lı­ğa doğru it­ti­ği­ni asla unut­ma­yın. Her işte gay­ret ve çaba ol­ma­lı­dır.

Ra­ha­tı­na düş­kün olan in­san­lar, her zaman ken­di­le­ri­ne bir kaçış nok­ta­sı bu­la­rak iş­ler­den uzak­laş­mak­ta­dır. Bu ki­şi­ler ken­di­le­ri­ne he­def­ler be­lir­se­ler de bu he­def­le­re ça­lış­ma­dan yani emek ver­me­den ula­şa­bil­mek müm­kün de­ğil­dir. Bir işte ba­şa­rı­lı ola­bil­me­nin temel ko­şu­lu ba­şa­rı­yı is­te­mek ve bunun için de çok ça­lış­mak­tır. Ata­la­rı­mız bu konu ile il­gi­li ola­rak emek­siz yemek olmaz, sö­zü­nü söy­le­miş­ler­dir.

Eme­ğin ol­ma­dı­ğı yerde ya­pıl­mış olan bir iş de yok­tur. Bir insan sü­rek­li din­le­ne­rek veya ya­ta­rak ba­şa­rı­ya asla ula­şa­maz. Ta­rih­te ba­şa­rı­lı olmuş olan ki­şi­ler in­ce­len­di­ğin­de bu ki­şi­le­rin hep çok ça­ılı­şıp, emek verip he­de­fi­ne ulaş­mış olan ki­şi­ler ol­du­ğu gö­rül­mek­te­dir.

Hayat so­run­lar­la do­lu­dur. Önem­li olan bu so­run­la­rın kar­şı­sın­da sağ­lam ve güçlü du­ra­bil­mek­tir. Tıpkı çık­maz bir so­ka­ğa gir­di­ği­miz zaman, o yolun so­nu­nu bul­mak gibi. 

So­run­lar kar­şı­sın­da çözüm yol­la­rı­na odak­la­nı­lı­yor. Olan oldu söy­le­yip ge­çen­ler çok da so­ru­nun ve çö­zü­mün ne ol­du­ğu­nu an­la­ma­ya­rak ba­şa­rı­nın ar­dın­dan git­me­yen­ler, ha­ya­tın zor­luk­la­rı­nı aşa­ma­yan­lar. 

Hâl­bu­ki ba­şa­rı­ya har­ca­ya­rak değil, alın teri dö­ke­rek ulaş­mak, so­ru­nun çö­zü­me ulaş­ma­sın­dan daha zevk­li­dir. Bun­la­rın hiç­bi­ri­ni yap­ma­yan­lar bu ha­yat­ta kay­be­den­ler­dir. Kay­be­den­le­rin için­de ol­ma­yı kim ister? 

O zaman so­run­la­rı kendi ha­li­ne değil, çö­zü­me ulaş­mış bir halde bı­rak­ma­lı­yız ki, işte o zaman zor­luk­la­rı ve so­run­la­rı aşmış bam­baş­ka bir insan ola­rak bu­la­cak­sı­nız ken­di­ni­zi. 

Ay­na­ya bak­tı­ğı­nız­da so­run­lu bir insan değil, çö­züm­le­ri bul­muş, olgun bi­ri­ni gö­re­cek­si­niz. As­lın­da bu dün­ya­yı da vur­dum­duy­maz­lık ba­tı­rı­yor. Oysa bir dü­şü­nün, hayat tıpkı dü­ğüm­len­miş bir ip gi­bi­dir, o ipin dü­ğüm­le­ri­ni çöz­me­ye ça­lış­mak da, dü­ğüm­le­ri­ni atmak da sizin eli­niz­de. 

As­lın­da hiç­bir şey im­kân­sız de­ğil­dir, so­run­la­rın çö­zü­me ulaş­ma­sı da im­kân­sız de­ğil­dir. So­run­suz bir yaşam, mutlu bir ha­ya­tı­mız ola­bi­lir. Yeter ki bu so­run­lar kar­şı­sın­da bir azda olsa çaba gös­te­re­lim.