Hiçbir Şeye Benzemez Anne Sevgisi

An­ne­ler ev­lat­la­rı­nı 9 ay ka­rın­la­rın­da ta­şı­ya­rak onlar daha doğ­ma­dan üzer­le­rin­de pek çok emek har­ca­mış olur­lar. Ce­fa­kar an­ne­le­ri­miz biz­le­ri kendi ba­şı­mı­zın ça­re­si­ne ba­ka­bi­le­ce­ği­miz yaşa kadar bü­yü­tür hatta ondan sonra da bizi gö­zün­de hala çocuk gibi görür ve bak­ma­ya, il­gi­len­me­ye devam eder. İşte bu se­bep­le­dir ki ana hakkı öden­mez diye bir sö­zü­müz var­dır. Tüm zah­me­te ve ezi­ye­te rağ­men ses çı­kar­ma­dan can­la­rı­nı diş­le­ri­ne ta­ka­rak biz­ler için uğ­ra­şan an­ne­le­ri­miz kut­sal­dır. Dün­ya­da­ki ilk gün­le­ri­miz­de onlar da bizle bir­lik­te uyu­maz ve ağ­lı­yor muyuz diye kont­rol eder üze­ri­mi­ze tit­rer­ler. Alt­la­rı­nı de­ğiş­ti­rip yemek ye­dir­dik­le­ri ço­cuk­la­rı bü­yü­dük­le­rin­de an­ne­le­ri artık yaş­lan­mış olur. İşte o zaman borç ödeme vakti gelir ve biz­ler ev­lat­lar ola­rak an­ne­le­ri­mi­zin bir de­di­ği­ni iki et­me­yiz. Her ne kadar bizim üze­ri­miz­de­ki emek­le­rin kar­şı­lı­ğı­nı asla ve­re­me­yecek olsak da on­la­rın hep ya­nın­da ol­ma­lı­yız.

Cen­net ana­la­rın ayak­la­rı al­tın­da­dır sözü on­la­rın yap­tık­la­rı bu fe­da­kar­lı­ğın tek den­gi­nin cen­net ola­bi­le­ce­ği­ni ifade eder. El­bet­te ba­ba­la­rın da ço­cuk­la­rı üze­rin­de pek çok emeği var­dır fakat an­ne­nin yeri, emeği baş­ka­dır. Anne ko­ku­su he­pi­mi­zi mest eder.​Anaları­mı­zın de­ğe­ri­ni bil­me­li ve on­la­rı in­cit­me­me­li, üz­me­me­li­yiz. An­ne­le­ri­miz bize kı­ya­ma­dık­la­rı için biz on­la­rı ne kadar üzsek, kır­sak da biz­le­re küs­mez­ler fakat bunu bir açık gibi görüp üz­me­ye kır­ma­ya devam et­me­me­li­yiz. On­la­ra hak­kı­nı ver­me­ye önce iyi dav­ra­na­rak baş­la­ma­lı­yız.

An­ne­miz bizi dün­ya­ya ge­ti­ren , bizim kar­nı­mız do­yu­ran , ağ­la­dı­ğı­mız zaman ku­ca­ğın­da sal­la­ya­rak avu­tan , hasta ol­du­ğu­muz­da ya­nı­mız­da olan ha­ya­tı­mı­zın en de­ğer­li ve vaz­ge­çil­mez var­lı­ğı­dır . An­ne­lik çok kut­sal bir gö­rev­dir . An­ne­ler ço­cuk­la­rı­nın her anın­da ya­nın­da olur­lar , zor­lan­dı­ğı şey­ler­de yar­dım eder­ler , iyi ve kötü gü­nü­müz­de yar­dım eder­ler. Anne sev­gi­si dün­ya­nın en de­ğer­li sev­gi­si­dir . Çünkü hiç kimse an­ne­miz kadar bizi se­ve­mez . An­ne­miz biz­le­ri kar­şı­lık­sız sever . Sev­mek için sever yani . Cen­net ana­la­rın ayağı al­tın­da­dır . Bun­dan do­la­yı biz­le­ri bü­yü­ten , bes­le­yen , ge­le­ce­ğe ha­zır­la­yan ana­la­rın kıy­me­ti­ni bil­me­li­yiz . On­la­ra asla of bile de­me­me­li­yiz . On­la­rı asla üz­me­me­li­yiz . An­ne­miz yaş­lan­dı­ğı zaman onu huzur evine falan asla koy­ma­ma­lı ve ya­nı­mı­za ala­rak ona bak­ma­lı­yız . Ona her zaman sevgi ve say­gı­mı­zı his­set­tir­me­li­yiz .On­la­rı in­ci­tecek söz­ler­den ka­çın­ma­lı , kim­se­nin on­la­rı üz­me­si­ne izin ver­me­me­li­yiz . An­ne­ler bu dün­ya­nın en kıy­met­li me­lek­le­ri­dir . On­la­rın de­ğe­ri­ni ha­yat­tay­ken bil­me­li , ha­ya­tı­nı kay­be­den de­ğer­li an­ne­le­ri­mi­ze du­alar et­me­li­yiz . An­ne­li­ğin kolay bir şey ol­ma­dı­ğı­nı bi­le­rek on­la­rı hiç­bir zaman kır­ma­ma­lı­yız . An­ne­le­ri­ni­zin de­ğe­ri­ni bilin , çünkü onun ver­di­ği sevgi ve şef­ka­ti hiç bir yerde bu­la­maz­sı­nız.

An­ne­miz bizi dün­ya­ya ge­ti­ren , bizim kar­nı­mız do­yu­ran , ağ­la­dı­ğı­mız zaman ku­ca­ğın­da sal­la­ya­rak avu­tan , hasta ol­du­ğu­muz­da ya­nı­mız­da olan ha­ya­tı­mı­zın en de­ğer­li ve vaz­ge­çil­mez var­lı­ğı­dır . An­ne­lik çok kut­sal bir gö­rev­dir . An­ne­ler ço­cuk­la­rı­nın her anın­da ya­nın­da olur­lar , zor­lan­dı­ğı şey­ler­de yar­dım eder­ler , iyi ve kötü gü­nü­müz­de yar­dım eder­ler . 

Anne sev­gi­si dün­ya­nın en de­ğer­li sev­gi­si­dir . Çünkü hiç kimse an­ne­miz kadar bizi se­ve­mez . An­ne­miz biz­le­ri kar­şı­lık­sız sever . Sev­mek için sever yani . Cen­net ana­la­rın ayağı al­tın­da­dır . Bun­dan do­la­yı biz­le­ri bü­yü­ten , bes­le­yen , ge­le­ce­ğe ha­zır­la­yan ana­la­rın kıy­me­ti­ni bil­me­li­yiz . On­la­ra asla of bile de­me­me­li­yiz . On­la­rı asla üz­me­me­li­yiz . An­ne­miz yaş­lan­dı­ğı zaman onu huzur evine falan asla koy­ma­ma­lı ve ya­nı­mı­za ala­rak ona bak­ma­lı­yız. Ona her zaman sevgi ve say­gı­mı­zı his­set­tir­me­li­yiz .

On­la­rı in­ci­tecek söz­ler­den ka­çın­ma­lı , kim­se­nin on­la­rı üz­me­si­ne izin ver­me­me­li­yiz . An­ne­ler bu dün­ya­nın en kıy­met­li me­lek­le­ri­dir . On­la­rın de­ğe­ri­ni ha­yat­tay­ken bil­me­li , ha­ya­tı­nı kay­be­den de­ğer­li an­ne­le­ri­mi­ze du­alar et­me­li­yiz . An­ne­li­ğin kolay bir şey ol­ma­dı­ğı­nı bi­le­rek on­la­rı hiç­bir zaman kır­ma­ma­lı­yız . An­ne­le­ri­ni­zin de­ğe­ri­ni bilin , çünkü onun ver­di­ği sevgi ve şef­ka­ti hiç bir yerde bu­la­maz­sı­nız.

Anne sev­gi­si hiç­bir şeye de­ği­şil­me­yen kar­şı­lık­sız sev­gi­nin adı­dır. Bana göre “anne” mut­lu­lu­ğun eş an­lam­lı­sı­dır. Ben an­ne­mi çok se­vi­yo­rum, ben an­ne­mi nasıl sev­mem ki! AN­NE­LER değil midir yav­ru­suy­la gülen has­ta­lan­dı­ğın­da bütün gece ba­şın­da bek­le­yen. An­ne­miz her zaman ya­nı­mız­da as­lın­da; kal­bi­mi­zin için­de, oku­du­ğu­muz ki­ta­bın say­fa­la­rın­da, an­ne­miz var­dır. Bak­tı­ğı­mız her yerde. Bazen sor­mu­yor de­ği­lim ken­di­me, annem ol­ma­sa ne ya­par­dım? Hayat ne olur? Gü­lüm­se­mek ne demek bilir miyim? O zaman benim için “acı” olur ha­ya­tın diğer adı. Bu ko­şul­suz sevgi zaman zaman bazı ev­lat­lar ta­ra­fın­dan fark edil­mi­yor. Ha­yat­ta bazı çir­kin gö­rün­tü­le­re şahit olu­yo­rum an­ne­si­ni azar­la­yan­lar, an­ne­si­ne ba­ğı­ran­lar ve an­ne­si­ne el kal­dı­ran­lar. İnan­mak is­te­mi­yo­rum bu gör­dük­le­ri­me. Ben nemi bu kadar çok se­ver­ken, onu üz­dü­ğüm­de nefes bile ala­maz­ken, on­la­rın yap­tık­la­rı­na bakın. O ki­şi­ler an­ne­le­ri­nin de­ğe­ri­ni an­la­dık­la­rın­da her şey için çok geç ola­bi­lir. Pey­gam­be­ri­mi­zin de de­di­ği gibi “cen­net ana­la­rın ayağı al­tın­da­dır.”

Daha an­ne­mi­zin kar­nın­da iken his­se­de­riz ilk güven duy­gu­su­nu ve sev­gi­yi. Doğ­duk­tan sonra an­ne­mi­zin sevgi dolu kol­la­rın­da bu­lu­ruz ken­di­mi­zi. Bu sevgi ne kıy­met­li ve ne güzel bir sev­gi­dir. Anne sev­gi­si bir baş­ka­dır. Bu kar­şı­lık­sız ve saf sevgi en üstün de­ğer­ler ara­sın­da­dır. An­ne­le­ri­miz biz­le­rin iyi­li­ği için ça­ba­lar durur. Biz­le­ri o kadar se­ver­ler ki biz­le­ri bir an bile yal­nız bı­rak­mak is­te­mez­ler ve zarar gör­me­mi­zi is­te­mez­ler. 

Doğ­du­ğu­muz gün­den iti­ba­ren göz­le­ri­mi­ze sevgi ile ba­kar­lar. An­ne­ler, ço­cuk­la­rı­na sev­gi­le­ri­ni gös­te­rir­ler, on­la­rın iyi­li­ği­ni ve ba­şa­rı­lı ol­ma­la­rı­nı is­ter­ler. Ço­cuk­lar da ken­di­le­ri­ni böy­le­si­ne seven an­ne­le­ri­ne aynı şe­kil­de sev­gi­si­ni gös­ter­mek­te­dir. An­ne­si­ni çok seven in­san­lar on­la­rı üzmez ve on­la­rın her de­dik­le­ri­nin ken­di­si­nin iyi­li­ği için ol­du­ğu­nu bilir. Bu kar­şı­lık­lı sevgi ve ko­ru­ma iç­gü­dü­sü bir ömür boyu devam eder.