Sev­me­yi ancak se­ve­rek öğ­re­ne­bi­li­riz

Top­lu­mu­mu­zun gü­nü­müz­de kar­şı­laş­tı­ğı en büyük so­run­lar­dan bi­ri­dir çocuk ye­tiş­tir­mek. 

Her­kes çocuk ye­tiş­ti­re­bi­lir. Önem­li olan ço­cu­ğu­mu­zu güzel ye­tiş­tir­mek, insan sev­gi­li ye­tiş­tir­mek ve va­ta­nı­na fay­da­lı ola­rak ye­tiş­tir­mek. Eği­tim doğ­ru­la­rı söy­le­mek değil, doğ­ru­la­rı yap­mak­tır. Ço­cu­ğu­nu­za örnek ol­ma­ya gay­ret edin. Ge­ri­si gelir. Ço­cu­ğu­nu­za ve­re­ce­ği­niz eği­ti­min amacı, onun so­rum­lu­luk dü­ze­yi­ni ge­liş­tir­mek ve ol­gun­laş­ma­sı­nı sağ­la­mak ol­ma­lı­dır. 

Ço­cu­ğu­nu­za size iş­le­ri­niz­de yar­dım etme fır­sa­tı verin. Ço­cuk­la­rı­nı­zın yan­lış­la­rı­nı değil, doğ­ru­la­rı­nı ya­ka­la­yın. Ço­cu­ğu­nu­za iyi şey­ler söy­le­mek­ten ve onu öv­mek­ten kork­ma­yın. Şı­ma­ran ço­cuk­la­rı hayat hi­za­ya sokar. Şı­mart­mak­tan ka­çı­na­yım der­ken gü­ve­ni­ni ze­de­le­di­ği­niz ço­cuk­la­ra güven ka­zan­dır­mak çok daha zor­dur. 

Tak­dir edi­len ve övü­len ço­cuk­lar, anne- ba­ba­la­rı­nı ve ar­ka­daş­la­rı­nı tak­dir et­me­yi öğ­re­nir­ler. Ata­la­rı­mız “taç giyen baş akıl­la­nır” de­miş­ler. Ço­cu­ğu­nu­za küçük ba­şa­rı­la­rı kar­şı­sın­da olum­lu sı­fat­lar­la yak­la­şır­sa­nız ona en büyük ha­zi­ne olan, ken­di­ne güven duy­gu­su­nu ka­zan­dı­rır­sı­nız. Ço­cu­ğu­nu­za ne der­se­niz öyle olma ih­ti­ma­li­ni ar­tı­rır­sı­nız. “Tem­bel”, “so­rum­suz”, “asi” , “inat­çı” gibi olum­suz sı­fat­lar, bu özel­lik­le­ri ge­liş­ti­rir. Önem­li olan ço­cu­ğu­nu­zun kar­de­şi­ne veya ar­ka­da­şı­na kı­yas­la ne kadar ba­şa­rı­lı ol­du­ğu değil, kendi ya­pa­bi­le­cek­le­ri­ne kı­yas­la ne kadar ba­şa­rı­lı ol­du­ğu­dur. Ço­cu­ğu­nu­zun ha­ta­sı­nı asla baş­ka­la­rı­nın ya­nın­da ko­nuş­ma­yın.

 Ço­cu­ğu­nu­zu asla baş­ka­la­rı­nın ya­nın­da eleş­tir­me­yin. Sık eleş­ti­ri­len ço­cuk­lar içe ka­pa­nık ve gü­ven­siz olur­lar. Ço­cu­ğu­nu­zun ha­yat­tan zevk al­ma­sı­na yar­dım edin. Onu mutlu eden et­kin­lik­le­ri des­tek­le­yin ve bunu dile ge­ti­rin. Ço­cu­ğu­nu­za bu­lun­du­ğu yaş­tan daha bü­yük­müş gibi dav­ra­nı­nız, ol­gun­laş­ma­sı­na yar­dım­cı olur­su­nuz. Olum­suz ko­nu­şa­rak mo­ti­vas­yon ar­tır­ma yön­te­mi ta­ri­he ka­rış­mış­tır. 

Ço­cu­ğu­nu­zu gay­re­te ge­tir­mek için olum­lu tavır için­de olun. Ço­cu­ğu­nu­za olum­suz söz söy­le­me­niz ge­re­ki­yor­sa, sözü olum­lu ve ona gü­ve­ni­zi be­lir­ten bir cüm­ley­le bi­ti­rin. Ba­şa­rı­lı olan­lar ken­di­le­ri­ni se­ven­ler, ken­di­le­ri­ne gü­ve­nen­ler ve ken­di­le­riy­le ba­rı­şık olan­lar­dır. 

Ço­cu­ğu­nu­za bun­la­rı ka­zan­dı­rın. Sev­me­yi ancak se­ve­rek öğ­re­ne­bi­li­riz. Sev­mek ve se­vil­mek in­san­la­ra gü­ne­şi her açı­dan al­dık­la­rı his­si­ni verir. 

Önce insan gel­me­li. Ba­zı­la­rı gu­rur­la so­kak­lar­da, park­la­ra sanki en önem­li va­zi­fe imiş gibi köpek gez­di­ri­yor. Bu insan belki Allah’a kul­luk yap­mı­yor, Allah’ın kul­la­rı­na bu kadar hiz­met et­mi­yor. Aç in­san­lar ölü­yor, has­ta­lar te­da­vi gö­re­mi­yor, çağ­daş­lık id­di­asın­da bu­lu­nan bir insan, vak­ti­ni, öm­rü­nü ve pa­ra­sı­nı kö­pe­ğe har­cı­yor.

Es­ki­den biri bi­ri­ne bed­dua eder­ken “pa­ra­sı köpek pa­ra­sı olsun” diye bed­dua eder­di.

Ay­rı­ca bu­gün­kü ço­cuk­lar yarın bize bed­dua mı edecek, rah­met mi oku­ya­cak? Acaba bunun he­sa­bı­nı ya­pı­yor muyuz?

Ba­zı­la­rı­mız “Ozon ta­ba­ka­sı de­lin­di, de­li­ni­yor mah­vo­la­ca­ğız” diyor. Ba­zı­la­rı­mız or­man­la­rı­mız gi­di­yor. Ba­zı­la­rı ke­lay­nak kuş­la­rı­nın nesli bitti bi­ti­yor. Ba­zı­la­rı kap­lum­ba­ğa­la­rın nesli tü­ke­ni­yor diye fer­yat edi­yor. 

Ba­zı­la­rı la­ik­lik elden gi­di­yor diye çıl­dı­ra­cak. Ba­zı­la­rı çevre kir­li­li­ği diye tut­tur­muş gi­di­yor. İnsa­nı­mız gi­di­yor, genç­li­ği­miz gi­di­yor yeni nesil kir­le­ni­yor, al­dı­ran yok.