Urfalılar perişan

Geçtiğimiz hafta Şanlıurfalı tarım işçilerinin yaşadığı sorunlar ve bazı çözüm önerilerini yazmıştım.Türkiye’nin en genç nüfusuna sahip ve Türkiye’nin en verimli topraklarına sahip Şanlıurfa’da bazı şeyler ters işlediği aşikar. Yılın 300 günü güneşli, tarım, ve turizm şehri olan Şanlıurfa’da işsizliğin had safhada olmasının temelinde sanayileşmemek yatıyor. 



İyiki komşu Kentimiz Gaziantep yıllar öncesinden sanayileşmiş. 90’lı yıllarda Urfa’dan Antep’e çok yoğun göç oldu. Urfalı işsizler Antep’e iş için gittiler ve oraya yerleştiler. Antep’te Urfalı nüfusu 300 bin civarında.



 Yine Urfalılar iş umuduyla gittikleri Mersin, Adana’da da kalıcı kaldılar. Urfa, yıllık ortalama 100 bin doğum ve göç alıyor. Yıllardır bu rakamları bilen Urfayı yöneten yöneticiler, bu büyük sorun karşısında bir şey yapmış değiller. 



Yeni nüfus demek işsizlik demek, yeni konut demek, kentleşme demek, gençlik için spor tesisi demek, park demek. Tüm bunlara rağmen Urfadan 200 bin insan memleketlerini terk ettiler. Sokağa çıkma yasağından dolayı seyahat izni nedeniyle bazı rakamlara ulaştık. Resmi rakamlar 100 bin, bir o kadar rakam ise öncesinden ırgatçı olarak yola çıktılar. 



Memleketlerinde iş bulamadıkları için kilometrelerce ötedeki şehirlere giden tarım işçileri, gittikleri illerde de uzun saatler boyunca düşük ücrete çalıştırılıyorBaşta Adana ve diğer illerde işçiler günlük 60 lira yevmiye alıyor. Ancak yükleme işi daha ağır olduğu için günlük yevmiye artıyor. Yükleme işinde ücret kabala, yani parça başına göre belirleniyor.



 Bir kamyon 300 liraya yükleniyor. 300 lira kamyonu yükleyen 10 işçiye dağıtılıyor. İşçiler daha fazla kazanmak için daha hızlı yükleme yapmak zorunda. İlkel ve çağ dışı şartlarda çadırlarda çocukları ile birlikte kalan tarım işçilerinin ortamları ise tam anlamıyla sağlıksız. Urfalılar, başka memleketlerde perişanlar. Perişan olan Urfalı tarım işçilerine ne olur bir çözüm bulun.