Ne oldu bu gençlere?

Şehir içi yolcu ta­şı­ma­cı­lı­ğı yapan oto­büs ve mi­ni­büs­le­re bin­di­ğim zaman özel­lik­le oto­büs içe­ri­sin­de­ki olu­şan du­rum­la­rı biraz in­ce­le­rim. Yol­cu­la­rı bir ta­raf­tan, sü­rü­cü­le­ri bir ta­raf­tan ve oto­büs­le­rin içini bir ta­raf­tan öy­le­si­ne bir sü­ze­rim.



Bazen oto­büs­ler­de te­miz­lik so­run­la­rı bazen kli­ma­la­rın açık olup ol­ma­dı­ğı­nı bazen de sü­rü­cü­le­rin va­tan­daş­lar­la di­ya­lo­gu­nu göz­lem­le­rim. 



Bir­çok il­ginç­lik­le­re rast­la­rım. Bun­la­rın bir­ço­ğu komik olay­lar­dan olu­şur. Bazen si­nir­li bir amca oto­büs­te­ki ha­re­ket­le­riy­le in­san­la­rı gül­dü­rür bazen de küçük ço­cuk­lar in­san­la­rı ne­şe­len­di­rir.



Fakat son za­man­lar­da özel­lik­le genç­ler ara­sın­da bir olay ol­duk­ça dik­ka­ti­mi çekti. Neydi bu olay? 



El­bet­te ki saygı me­se­le­si. Bir an için geç­miş ak­lı­ma geldi. Geç­miş­te bir­çok genç oto­büs­te ayak­ta bek­le­mek zo­run­da kalan in­san­la­ra yer verir ve on­la­rın hayır du­ası­nı alır­lar­dı.



Fakat son za­man­lar­da oto­büs­ler­de bu­lu­nan genç­ler ilk etap­ta boş kol­tuk­la­rı kap­tık­la­rı gibi yanı sıra ken­di­le­rin­den çok daha büyük in­san­la­ra yer ver­me­me­ye baş­la­dı­lar. Geç­ti­ği­miz gün yine bir oto­büs­te se­ya­hat eder­ken bir olaya şahit oldum.



Oto­bü­sün içe­ri­sin­de çok sa­yı­da genç bu­lu­nu­yor­du. Bu­nun­la bir­lik­te otu­ran ve ayak­ta duran aşlı in­san­lar­da yer alı­yor­du. Yine bir du­rak­ta duran oto­bü­se yaşlı bir amca bindi. O es­na­da bende ayak­ta se­ya­hat edi­yor­dum. Yaşlı am­ca­nın ayak­ta du­ra­ma­dı­ğı­nı gören bir başka yaşlı amca o za­val­lı in­sa­na kendi ye­ri­ni verdi.



Bu durum bende adeta şok et­ki­si oluş­tur­du. Nasıl olur­da böyle bir durum söz ko­nu­su ola­bi­lir diye kendi ken­di­me sorup dur­dum. İza­hı­nı bu­la­ma­dım. 



Bu genç­li­ği­mi­ze neler olu­yor. Ne ara bu kadar saygı çer­çe­ve­si­nin dı­şı­na çık­tı­lar. Neden bu kadar vur­dum­duy­maz ol­du­lar. Bunu an­la­mış de­ği­lim.



Oto­bü­se binen genç­le­rin son za­man­lar­da yap­mış ol­du­ğu tek şey boş bir kol­tu­ğa yer­le­şip cep te­le­fo­nun­dan gelen ku­lak­lık­la müzik din­le­me­si, oyun oy­na­ma­sı yada film iz­le­mek­ten başka bir şey yap­tı­ğı yok.



Hiç mi bu aile­le­ri bu genç­le­re aile bü­yük­le­ri edep ko­nu­sun­da bu genç­le­re bir şey­ler söy­le­mi­yor­lar. 



İnanın ge­le­ce­ğin genç­le­ri­ni bu şe­kil­de gör­mek ve bü­yü­ğü­ne say­gı­sız bir ge­lecek nesil gör­mek içimi acı­tı­yor. Bu ko­nu­da aile­le­re büyük gö­rev­ler dü­şü­yor.



Geç­miş­te nasıl ki aile bü­yük­le­rim biz­le­re edep, ter­bi­ye, hayâ ve saygı ko­nu­sun­da uya­rı­lar­da bu­lun­du­lar, bu genç­le­re de ko­nu­sun­da bir şey­ler öğ­re­tir­ler.



 Aksi halde ge­le­ce­ği­miz olan bu genç­le­ri­mi­zi bu önem­li ko­nu­lar­da kay­be­de­ce­ğiz.



Genç­le­ri­mi­zi eğit­me­di­ği­miz tak­dir­de, bu­nun­la bir­lik­te ül­ke­mi­zi, ima­nı­mı­zı say­gı­mı­zı ve tüm ben­li­ği­mi­zi kay­bet­me yo­lun­da iler­le­me­ye baş­la­ya­ca­ğız. 



Lüt­fen ama lüt­fen biraz daha genç­le­ri­mi­zin ter­bi­ye­le­ri­ne dik­kat ede­rek bu gibi top­lu­mu­mu­zun önem­li di­na­mik­le­ri ko­nu­sun­da uya­rı­lar­da bu­lu­na­lım. 



On­la­rı ko­ru­yup eğit­mek eli­miz­de. Ne olur biraz daha dik­kat ede­lim.