İnsan olmak!

İnsan olmak neydi? “Bu gün bu soruyla başlıyorum satırlarıma” Eminim ki bu soruya çoğu kez farklı insanlar tarafından, farklı farklı analizler yapılmıştır. Kendi adıma konuşmam gerekirse yıllardır zihnimde, cevapsız bir soru olmayı başarmıştır. O zaman size bu gün dilimin döndüğü kadar, kalemimin yazdığı kadar, (insan olmak) ilgili yazacağım. 

 

İnsan olmak  biyolojik ve inanç olarak analiz ettiğimizde Allah'ın yarattığı bir varlık olmakla beraber, kişiliğimizin ve karakterimizin oluştuğu, duygu ve düşüncelerin oluştuğu  bir bireydir. İnsan, biyolojik bir varlıktır! İnsan, psikolojik bir varlıktır! İnsan, sosyal bir varlıktır. İnsan, evrensel kökenli bilim, akıl ve düşünceler üzerine kurulmuş bir fıtrattan oluşmaktadır. Fiziksel bir bedene fizyolojik bir işleyişe sahip olarak dünyaya gelir. 

 

“Aslında insan olmak bir döngü doğarsın, büyürsün yaşarsın ve ölürsün.” insan birçok özelliğe sahip olarak Yaşar iyi, kötü, çirkin, güzel vs gibi sayamayacağımız birçok özelliklere sahip insandır. Birçok özelliği vardır fakat insan olabilmek çok zordur. Buna şu şekilde, bir tanımlama, yapmak istiyorum. İnsan olmak, diğer canlılardan ayıran en önemli özellik; “güçlü zekâsı, üstün düşünme kabiliyeti, sınırsız öğrenme gücü, içgüdüsel davranışlarının azalmış olması ve konuşma yeteneğidir.” 

 

Her insan, yaratılışı gereği “mükemmel” olmasına karşın, çoğumuz bu mükemmelliğimizin farkında değiliz. İnsanın mükemmelliğini algılaması ve hayata geçirmesi için, öncelikle “kendisini tanıması” ve “anlayabildiği kendini bilmesi” öğrenmesi ve gerçek kimliği ile buluşması gerekmektedir. 

 

Çağımızın düşünürlerinden Sponville, “Kendini tanımak hayran hayran kendini seyretmek demek değildir”. İnsan olmak hem ne olduğunu, hem de ne olması gerektiğini araştırmasıdır. Nasıl düşüneceğini, nasıl yaşayacağını, nasıl mutlu olacağını kendine sormasıdır.” derken, yaşamda kendini arama ve bulma yoluna girecek bir bireyin, yönünü nasıl doğru olarak bulması gerektiğinin de vurgulamaktadır. İnsanları affetmeye ve hatalarıyla kabullenmeye, kendimizden başlamanın bir yolunu bulmalıyız. Bireyi iyi bir insan olmaya götüren yolla, kişiyi önce insanlığa sonra da bilgeliğe taşıyan yol, birbirine benzer ve aynıdır. İnsanın makamı ve mevkii ne olursa olsun, Ondan öncelikle insan olmanın gereklerini yerine getirmesi beklenir. 

 Hz Mevlânâ'nın, şu sözlerine yer vermek istiyorum “Nice insanlar gördüm üzerinde elbise yok, nice elbiseler gördüm içinde insan yok” bunu göz önüne alırsak; elbiselerine ve makamlarına baktığımızda insan zannettiğimiz fertlerin bazılarında, insan olduğumuzdan utanacak davranış ve eylemler görebilmekteyiz. 



Fakat “insan görünümlü” olmak başka, insan olmak başka şeydir. Kişi olabilmek için yalnızca insan görünümlü olmanın, insan türünün herhangi bir bireyi, bir nüshası olmasına yetmeyeceğinden, insanda belli bir takım niteliklerin bulunması da gerekmektedir. 

 

İnsanların değerini belirleyen nicelikleri değil, nitelikleridir. Neyi almak istiyorsak, önce biz onu başkalarına vermeliyiz. Biz insanoğlu bencil varlıklar olduğumuz için her zaman önce sevilmeyi bekleriz fakat olay öyle değil şu şekilde yaparsak sevmek isteyen, sevgiyi vermeyi 

Öğrenmeli. Takdir edilmek isteyen önce başkalarını takdir etmeli. Mutlu yaşamak isteyen, önce başkalarının mutlu olmasına katkı sağlamalı. İnana olmak döngü de bencillik ile değil empati ile insan olmayı başaracağız. Karşımızdaki ve çevremizdeki insanları, öldürmeyi, yıkmayı, dağıtmayı, değil onu kazandırmaya ve yaşatmaya başarmalıyız. Kendimizi ve insanlığı hayata tutundurmalıyız, birbirimizin elinden tutmayı öğrenmeliyiz. 



Son olarak Sözlerime ünlü yazar   (Dostoyevski) Bu deyişiyle sonlandırmak istiyorum!  “Dünya çok acı çekiyor: kötü insanların şiddetinden değil, iyi insanların sessizliğinden.” Umarım bu doğrultuda hepimiz “sevmeyi ve sevilmeyi birbirimize aşılayarak yaşamaya öğreniriz ve birbirimizin sesi oluruz.” 



Sevgili ile kalın…