Şimdiki gençlik

Şimdiki gençlere bakıyorum da başka âlemlere dalıyorum. Acaba biz mi gençliğimizi yaşamadık, bunlar mı gençliğin ne olduğunu bilmiyor. Eskiden köy odalarında babalarımızın, dedelerimizin dizlerinin dibinde otururduk. Odanın en alt köşesinde otururduk bize bir şey sorulmadan konuşamazdık.

Büyüklerimiz ile konuşurken dikkat ederdik de sesimiz onların ses tonundan yüksek olmasın diye. Yürürken adımlarımıza dikkat ederdik onları geçmemek için terbiyede adapta hata etmemeye çalışırdık.

Bayramlarda büyüklerimizin evlerinde oturduk, onlara hizmet ederdik.  bizi bir yerlere gönderdiklerinde zevkle neşe ile seve seve koşardık, onların duasını almak için.

Şimdiki gençlere bakıyorum da sözüm iyi olandan hariç, Sevgi edep terbiye sıfır kendini bilir arkadaşlarını bilirler aile nedir bilmezler. Çok sevdiği arkadaşına kanka derler, saçlar uzun jöleli kollar enseler, dövmeli havalı havalı sigara içmeler büyüklere saygı kalmamış.

Dinle alakaları yok, namaz nedir bilmezler, oruç nedir bilmezler, anne baba bir şey söylediğinde saçmalama kelimesi bu mu gençlik ya bu mu bizim yetiştirdiğimiz gençlik vatanı memleketi onlara emanet edebileceğimiz gençlik bu mu?

Yazıklar olsun gençliği kaybetmişiz maalesef…