Cennet ve Cehennemden giriş-çıkış var mıdır 2?

a) Bu cümle fi­lo­lo­jik an­lam­da: Arap ede­bi­ya­tı li­te­ra­tü­rün­de, me­ca­zi ola­rak son­suz­lu­ğu ifade etmek için kul­la­nı­lır. Buna göre âye­tin ma­na­sı, in­kâr­cı ve müş­rik bed­baht­la­rın ce­hen­nem­de ebedî ola­rak ka­la­cak­la­rı­nı gös­ter­mek­te­dir.

b) "Âhi­ret­te­ki gök­ler ve yer dur­duk­ça..." Âhi­re­tin Kur’an ve sün­net­ten an­la­mı ve an­la­şı­la­nı son­suz ol­du­ğu­na göre, in­kâr­cı ve müş­rik bed­baht­lar da aynı şe­kil­de ce­hen­nem­de son­suz ola­rak ka­la­cak­lar­dır.

Ahi­ret­te­ki gök­ler ve yer için bir başka ayete bak­tı­ğı­mız­da: "O gün yer, başka bir yere, gök­ler de başka gök­le­re dö­nüş­tü­rü­lür ve in­san­lar bir ve kah­har (her şeyin üze­rin­de ye­gâ­ne hâkim) olan Allah’ın hu­zu­ru­na çı­kar­lar." İbra­him 14/48)

"Rab­bi­nin Di­le­di­ği Hariç" is­tis­na­sı ile il­gi­li ola­rak da az veya çok bazı fark­lı yo­rum­lar­da bu­lun­ma­mız müm­kün.. Bun­lar­dan kı­sa­ca üç ayrı yo­rum­da bu­lu­na­lım.

a) İlk akla gelen, açık olan bir mana: "Ce­na­bı Allah(cc) di­le­di­ği tak­dir­de bu ebe­dî­li­ği bir süre sonra sona/er­di­re­bi­lir veya er­di­recek" de­mek­tir.

Bu durum ehli iman için iş­le­dik­le­ri suç­lar­dan do­la­yı, hak et­tik­le­ri bir kısım ce­za­dan sonra, iman et­me­le­ri­nin ne­ti­ce­si ve iş­le­dik­le­ri hayır ve ha­se­nat kar­şı­lı­ğı, cen­net­te ebedi kal­mak üzere ko­nu­la­cak­la­rı an­la­şıl­mak­ta­dır.

Aynen bunun gibi, ehli ce­hen­ne­mîn de iş­le­dik­le­ri bir kısım in­san­lı­ğın fay­da­sı­na olan icat ve ha­yır­lı ic­ra­at­la­rı kar­şı­lık­sız kal­ma­ya­cak, hak et­tik­le­ri­nin mü­kâ­fa­tı­nı gör­dük­ten sonra ebedi ka­la­cak­la­rı ce­hen­ne­me ko­nu­la­cak­la­rı­nı ha­tı­ra ge­tir­mek­te­dir. 

b) Allah di­le­di­ği kim­se­le­ri orada ebedî kal­mak­tan kur­ta­ra­cak­tır. 

Bu da bazı imanı zaif olan gü­na­hı ke­ba­iri bir veya daha çok defa ir­ti­kap etmiş ce­hen­nem­lik­le­ri, ebedî kal­mak­tan kur­ta­ra­ca­ğı ih­ti­ma­li­ni ha­tı­ra ge­tir­di­ği gibi, ke­ba­iri iş­le­me­miş Müs­lü­man ol­ma­yan­la­rı da ce­hen­nem­de; ebedi azap/ateş­te bı­rak­ma­ya­ca­ğı an­la­mı­na gel­di­ği­ni dü­şün­dür­mek­te­dir. "Allah di­ler­se" iman et­me­dik­le­ri için ce­hen­ne­me duçar et­ti­ği gibi ke­ba­ir/suç iş­le­me­dik­le­ri için de ce­hen­nem­de azap et­me­ye­bi­lir. Çünkü o iş­len­me­miş bir suç­tan do­la­yı hiç kim­se­yi ce­za­lan­dır­maz.



Mut­lak ada­le­tin sa­hi­bi ve tüm ev­re­nin ma­li­ki olan Rab­bül ale­min bu ko­nu­da şöyle fer­man bu­yu­rur: "Eğer inkâr eder­se­niz, şüp­he­siz ki Allah sizin iman et­me­ni­ze muh­taç de­ğil­dir. Ama kul­la­rı­nın inkâr et­me­si­ne razı olmaz. Eğer şük­re­der­se­niz sizin için buna razı olur. Hiç­bir gü­nah­kâr başka bir gü­nah­kâ­rın yü­kü­nü yük­len­mez. Sonra dö­nü­şü­nüz ancak Rab­bi­ni­ze­dir. O da size yap­tık­la­rı­nı­zı haber verir. Çünkü O, gö­ğüs­le­rin özünü (kalp­ler­de olanı) hak­kıy­la bilir." (Zümer 39/7;)

On­la­rın hep­si­ni bir araya top­la­ya­ca­ğı gün şöyle di­ye­cek­tir: “Ey cin top­lu­lu­ğu! İnsan­lar­dan pek ço­ğu­nu sap­tı­rıp ara­nı­za kat­tı­nız.” On­la­rın in­san­lar­dan olan dost­la­rı, “Ey Rab­bi­miz! Biz­ler bir­bi­ri­miz­den ya­rar­lan­dık ve bize be­lir­le­di­ğin sü­re­mi­zin so­nu­na ulaş­tık” di­ye­cek­ler. Allah da di­yecek ki: “Allah’ın di­le­dik­le­ri (af­fet­tik­le­ri) hariç, için­de ebedî kal­mak üzere du­ra­ca­ğı­nız yer ateş­tir.” Ey Mu­ham­med! Şüp­he­siz senin Rab­bin hüküm ve hik­met sa­hi­bi­dir, hak­kıy­la bi­len­dir. ( En'âm, 6/128)

Şüp­he­siz ki Allah is­te­di­ği­ni yapma gü­cü­ne sa­hip­tir; O'nun için hiç­bir engel söz ko­nu­su de­ğil­dir; ancak müş­rik ve in­kâr­cı­la­rı iman et­me­dik­le­ri için ebe­di­yen af­fet­me­ye­ce­ği­ni, bun­la­rın ebedî ola­rak ce­hen­nem­de ka­la­ca­ğı­nı çokça Âyatı Kur'an'iyede açık­ça bil­dir­miş­tir. “Kim de Allah’a ve Pey­gam­be­ri­ne isyan eder ve O’nun koy­du­ğu sı­nır­la­rı aşar­sa, Allah onu ebedî ka­la­ca­ğı ce­hen­nem ate­şi­ne sokar. Onun için al­çal­tı­cı bir azap var­dır.“ (Nisa, 4/14 ) ve “Şüp­he­siz Allah, ken­di­si­ne ortak ko­şul­ma­sı­nı ba­ğış­la­maz. Bunun dı­şın­da­ki gü­nah­la­rı, di­le­di­ği kim­se­ler için ba­ğış­lar. Allah’a ortak koşan, kuş­ku­suz, derin bir sa­pık­lı­ğa düş­müş­tür.” (Nisa, 4/116)

c) Dü­şü­nüp te­fek­kür et­ti­ği­miz­de: Mü­fes­sir­le­rin ver­dik­le­ri ma­na­yı an­la­ma­ya ça­lış­tı­ğı­mız­da; ak­lı­mı­za gelen bir başka yorum ise şöy­le­dir.

Bed­baht­lar/ateş­te­ki­ler: 

1- Gü­nah­kâr mü­min­ler, 

2- Müş­rik mün­kir­ler ve 

3- İnkâr­cı ka­fir­ler, olmak üzere üç kısma ay­rı­lır.

Bu is­tis­na-i olan durum müş­rik ve in­kâr­cı­la­rı de­ğil­de gü­nah­kâr mü­min­le­ri ifade eder. Bun­lar iş­le­dik­le­ri bir kısım gü­nah­la­rın kar­şı­lı­ğı ola­rak, hak et­tik­le­ri ce­za­yı belli bir süre ce­hen­nem­de kal­dık­tan sonra, Yüce Allah'(cc)ın emir ve ira­de­si ile bun­lar ora­dan çı­ka­rı­lıp artık ebedi olan ahi­ret yur­dun­da cen­ne­te yer­leş­ti­ri­lecek. İnkâr­cı ve müş­rik bed­baht­lar ise ebedî olan ahi­ret yur­dun­da­ki me­kan­la­rın­da; dün­ya­da iken kendi ter­cih­le­ri olan veya inan­ma­dık­la­rı ce­hen­nem­de ebe­di­yen ka­la­cak­lar­dır.

As­lın­da her üç yo­ru­mu­muz da fark­lı­lık­la­rıy­la be­ra­ber bir di­ğe­ri­nin mü­tem­mi­mi ola­rak gö­rül­mek­te­dir. Çünkü ni­ha­ye­tin­de esas olan me­se­le: Mü­min­le­rin ebedî ola­rak cen­net­te, in­kâr­cı­la­rın ise ebedî ola­rak ce­hen­nem­de ka­la­cak­la­rı­nı açık­ça İfade eden çok sa­yı­da âyet­ler var­dır.

Ay­rı­ca son ola­rak iki ayet daha zik­ret­mek is­te­rim: "Allah, şöyle di­yecek: “Bugün, doğ­ru­la­ra, doğ­ru­luk­la­rı­nın yarar sağ­la­ya­ca­ğı gün­dür.” On­la­ra için­den ır­mak­lar akan, için­de ebedî ka­la­cak­la­rı cen­net­ler var­dır. Allah, on­lar­dan razı olmuş, onlar da Allah’tan razı ol­muş­lar­dır. İşte bu büyük ba­şa­rı­dır." (Mâide 5/119;) ve “Ancak Allah’tan ge­len­le­ri teb­liğ ede­bi­li­rim ve O’nun va­hiy­le­ri­ni açık­la­ya­bi­li­rim. Kim Allah’a ve Re­sû­lü­ne karşı ge­lir­se, şüp­he­siz onlar için, için­de ebedî ka­la­cak­la­rı ce­hen­nem ateşi var­dır.” (Cin 72/23;)

Baş­tan beri ko­nu­muz ile il­gi­li ayet­le­rin tef­sir ve ter­cü­me­le­ri­ni dik­kat­li­ce araş­tır­ma­ya, an­la­ma­ya ça­lış­ma­mı­zı devam et­tir­me­miz önem­li­dir. Rab­bi­mi­ze son­suz hamd ede­rek, Re­su­lü­ne salat ve selam ge­ti­re­rek ve siz de­ğer­li oku­yu­cu­la­rı­ma saygı ve hür­met­le­ri­mi ile­te­rek ma­ka­le­me son ver­mek is­ti­yo­rum...