Cennet ve Cehennemden giriş-çıkış var mıdır?

Sev­gi­li dost­lar ve de­ğer­li dava ar­ka­daş­la­rım: Geçen sene (17 Şubat 2017 ) ar­ka­da­şım Sayın Lamih Meh­met Oğlu, şöyle bir soru sor­muş. Me­se­le: İlmi, iti­ka­dı ve ameli ol­du­ğu için, fay­da­lı olur mü­la­ha­za­sıy­la siz de­ğer­li ar­ka­daş­la­rım­la pay­laş­ma­yı uygun gör­düm. •

********************************************

“Se­la­mü­na­ley­küm Hocam! Ce­hen­nem de çıkış var mı? Dün ak­şam­dan beri kafam çok ka­rış­tı. Ce­hen­nem­de çıkış ile il­gi­li ha­dis­le­ri oku­dum, ama buna karşı bir ayet bu­la­ma­dım Hocam. Var mı-yok mu, varsa bir ayet,... ne­re­de ise ka­fa­yı yi­yi­cem!”

********************************************

Sev­gi­li Kar­de­şim: Ko­nu­nun Pro­fes­yo­nel Uz­ma­nı de­ği­lim. Pra­tis­yen ola­rak kabul bu­yu­rur­sa­nız benim için şe­ref­tir. Araş­tır­ma­la­rı­mı bir özet ola­rak ala­ke­de­ril-akıl, ilim ve imkân bil­dik­le­ri­mi ve an­la­dık­la­rı­mı siz­ler­le pay­la­şa­yım.

Kur’an’i Ke­rim­de Rab­bi­miz bir­çok ayet­te bu ko­nu­yu bil­dir­mek­te­dir. Biz sa­de­ce Hud Su­re­si, Ayet 105 -108: ve ara­la­rın­da­ki ayet­le­ri ön­ce­lik­le kıs­sa­ca ele al­ma­ya ça­lı­şa­lım.

105. “0 gün gel­di­ğin­de Allah'ın izni ol­ma­dan hiç kimse ko­nu­şa­maz. On­lar­dan kimi bed­baht­tır, kimi mutlu.”: (Yani an­lı­yo­ruz ki; kimi Ce­hen­nem­lik­tir kimi Cen­net­lik.) Rab­bi­miz müp­hem bı­rak­ma­dan de­va­mın­da açık­lı­yor.

106. “Bed­baht olan­lar ce­hen­nem­de/azap­ta/ateş­te­dir­ler, orada onlar her ne­fes­te acı­dan in­le­yip fer­yat eder­ler.” (Demek ki 105. Ayet­te an­la­dı­ğı­mız doğru. “Bed­baht olan­lar ce­hen­nem­lik­tir”…)

107. “Rab­bi­nin di­le­di­ği hariç onlar, gök­ler ve yer dur­duk­ça o ateş­te ebedî ka­la­cak­lar­dır. Rab­bin ger­çek­ten is­te­di­ği­ni yapar.” (Gö­rül­dü­ğü gibi 107. Ayet­te Ce­na­bi Allah(cc) külli ira­de­si­ni, sı­nır­sız gü­cü­nü, son­suz havl-kuv­vet ve di­le­me­si­ni is­tis­na kıl­mak­ta­dır. “Rab­bi­nin di­le­di­ği hariç…” vur­gu­suy­la baş­la­mak­ta­dır. Ve so­nuç­ta yine “Rab­bin ger­çek­ten is­te­di­ği­ni yapar.” Şek­lin­de hem Yüce Rab­bi­mi­zin son­suz gü­cü­nü, hem sö­zü­ne sadık ol­du­ğu­nu ve hem de di­ler­se di­le­di­ği­ni af­fe­de­ce­ği­ni vur­gu­la­ya­rak an­la­tan bir ma­na­nın so­nu­cu­nu gör­mek­te­yiz.

108. “Mutlu olan­la­ra ge­lin­ce, onlar da cen­net­te­dir­ler. Rab­bi­nin di­le­di­ği hariç, gök­ler ve yer dur­duk­ça onlar da orada bir lütuf ola­rak ebedî ka­la­cak­lar­dır. “ (Yine 105.​ci aye­tin ikin­ci kıs­mı­nı doğru an­la­dı­ğı­mız gö­rün­mek­te­dir ki Rab­bi­miz biz­le­re açık­la­ma lüt­fun­da bu­lu­nu­yor. “Mutlu olan­la­ra/Bah­ti­yar­la­ra ge­lin­ce, onlar da Cen­net­te­dir'ler.” Âye­tin baş­lan­gı­cın­dan hemen sonra “Rab­bi­nin di­le­di­ği hariç,…” İstis­nai ifa­de­si “Zerre kadar hayır ve şer kar­şı­lık­sız kal­maz" aye­ti­nin ifa­de­si ve “Allah mut­lak ada­let sa­hi­bi­dir” ayet­le­ri ge­re­ğin­ce ebedi ce­hen­nem­lik­le­rin dahi bir mik­tar iyi­lik­le­ri­nin kar­şı­lı­ğı­nı ver­dik­ten sonra o’ di­ler­se on­la­rı hak et­tik­le­ri ebedi Ce­hen­ne­me gön­de­rir, şek­lin­de; Allah'ın ira­de­si­ni, gü­cü­nü, havl-kuv­vet ve di­le­me­si­ni is­tis­na kıl­mak­ta­dır.

107. Ve 108. Ayet­ler­de “…gök­ler ve yer dur­duk­ça o ateş­te ebedî ka­la­cak­lar­dır.… Gök­ler ve yer dur­duk­ça onlar da orada bir lütuf ola­rak ebedî ka­la­cak­lar­dır. “ Şek­lin­de apa­çık ifade et­mek­te­dir. O halde; kimin ne haddi var ki gök­le­rin ve yer­le­rin, tüm ev­re­nin, kâ­ina­tın Ra­bi­ni bir beşer, haşa aciz bir kul mi­sa­li, mü­ta­la'a ede­rek de­ğer­len­dir­me­ler­de bu­lu­nul­sun?

Özet ola­rak: O şüp­he­siz mut­lak ada­let sa­hi­bi­dir, her­ke­sin hak et­ti­ği­ni verir. Şüp­he­siz son­suz güç sa­hi­bi­dir. Tövbe eden­ler­den di­le­di­ği­ni af­fe­der. Ve o söz ver­miş­tir bah­ti­yar­la­rı mü­kâ­fat­lan­dı­rır, bed­baht­la­rı ce­za­lan­dı­rır. Bunda ne şa­şı­la­cak, ne gizli ka­lı­na­cak, ne şüphe du­yu­la­cak bir durum var.

İlgili Ayet­le­ri Kı­sa­ca Açık­la­ma­ya ça­lı­şa­lım: 

Bu Âyeti Ke­ri­me­ler, 103. Âye­tin "O gün bütün in­san­la­rın bir araya top­lan­dı­ğı gün­dür" me­alin­de­ki bö­lü­mü, de­tay­lı bir şe­kil­de açık­la­yı­cı ve tef­sir edici ma­hi­yet­te olup, Yevmi Kı­ya­met de­di­ği­miz Mah­şer­de top­la­na­cak olan in­san­la­rın dün­ya­da­ki im­ti­han­la­rı so­nu­cun­da, iş­le­dik­le­ri iman ve amel­le­ri­ne göre; ora­da­ki va­zi­yet­le­ri­nin ne ola­ca­ğı­nı, hak et­tik­le­ri ve ula­şıp ka­la­cak­la­rı yer­le­ri haber ver­mek­te­dir. Aynı za­man­da o günün deh­şe­ti­ni tas­vir et­mek­te­dir.

Bu Âyeti Ke­ri­me­le­rin, put­pe­rest ka­vim­le­rin dö­nem­le­ri­ni an­la­tan kıs­sa­la­rın­dan sonra gel­miş ol­ma­la­rı dik­ka­te alın­dı­ğın­da 105. Âye­tin Allah ka­tın­da put­la­rın ken­di­le­ri için şe­fa­at­çi ola­ca­ğı­na ina­nan kim­se­le­re hitap et­ti­ği an­la­şıl­mak­ta, ancak âye­tin şü­mu­lü olan genel ma­na­sın­da şe­fa­at­çi­le­re gü­ve­nip de gü­nah­tan sa­kın­ma­yan kim­se­le­rin uya­rıl­dı­ğı­nı söy­le­mek de uygun düşer.

Zira Mah­ke­me-i Kübra’da, ayet­ler­de açık­ça idrak et­ti­ği­miz ve gör­dü­ğü­müz ifa­de­ler­den an­lı­yo­ruz ki, Rab­bül ale­mi­nin ira­de-i kül­li­ye­si­nin emri ve izni ol­ma­dan ne pey­gam­ber, ne ev­li­ya, ne melek ne de başka bir güç şe­fa­at edip söz söy­le­ye­mez. "O gün, Rah­mân’ın izin ver­di­ği ve sö­zün­den razı ol­du­ğu kim­se­den baş­ka­sı­nın şe­fa­ati fayda ver­mez." (Tâhâ, 20/109;) ve bir başka ayet­te ise; " Bun­lar ken­di­le­ri­ne; Rab­bin­den, gök­le­rin ve yerin ve ikisi ara­sın­da­ki­le­rin Rab­bin­den, Rah­mân’dan bir mü­kâ­fat, ye­ter­li bir ihsan ola­rak ve­ril­miş­tir. Onlar, Ruh’un (Ceb­ra­il’in) ve me­lek­le­rin saf du­ra­cak­la­rı gün Allah’a hitap ede­me­ye­cek­ler­dir. Sa­de­ce Rah­mân’ın izin ve­re­ce­ği ve doğru söy­le­yecek olan kim­se­ler ko­nu­şa­bi­le­cek­tir." Nebe' 78/36-38)

Açık­ça an­la­şı­lı­yor ki in­san­lar, dün­ya­da­ki iman ve amel­le­ri­ne göre âhi­ret­te bed­baht­lar ve bah­ti­yar/mut­lu­lar olmak üzere iki gruba ay­rı­la­cak­lar­dır. 106. Âyet­te dün­ya­da in­kâr­cı­lık­ta ısrar eden bed­baht­la­rın, âhi­ret­te ce­hen­nem ate­şiy­le ce­za­lan­dı­rı­la­cak­la­rı, 108. Âyet­te ise mut­lu­la­rın yani mü­min­le­rin cen­net ni­met­le­riy­le ödül­len­di­ri­le­cek­le­ri ifade edil­miş­tir. 107. Âyet-i Ke­ri­me’de, "gök­ler ve yer dur­duk­ça" şek­lin­de­ki ifa­de­yi bir­den fazla mana ile yo­rum­la­mak müm­kün. 

(De­va­mı yarın)