Edebi Söz Harmanı(15)

Makam, mevki ve mev­cut ser­ve­ti­ne gü­ve­ne­rek 

Nef­sa­nî iş ya­pan­la­rın ne­ti­ce­si; eşsiz, işsiz, aşsız kal­mak­tır.

İnsa­noğ­lu­na, hü­küm­ra­nın adil ol­ma­sın­dan 

Daha erdem ve ya­kı­şır bir sıfat bu­lu­na­bi­lir mi?

Ferdi, keyfi, küfri ve cebri olan tüm kanun, kural ve yö­ne­tim­ler:

Dec­ca­lizm ve Süf­ya­nizm dü­zen­baz­lı­ğı­nın di­na­miz­mi­ni oluş­tu­rur.

Her­ke­sin key­fi­ne göre kanun ko­nul­maz. 

Fert ve top­lum hak­kı­nın ko­run­ma­sı ve sa­ade­ti ka­nun­la­rın te­me­li­dir.

Öz­gür­lü­ğü tadan top­lum­lar; ölüme razı ol­sa­lar bile, esa­re­te asla...!

Hz. Âdem­den gü­nü­mü­ze ve kı­ya­me­te kadar; 

Akıl, gay­ret ve it­ti­fa­kın bir­li­ği kadar güçlü bir silah icat edil­miş değil.

Kür­dün ol­ma­dı­ğı Ana­do­lu'da Tür­kün ya­şa­ma şansı ne ise, 

Tür­kün ol­ma­dı­ğı Me­zo­po­tam­ya'da Kür­dün du­ru­mu ay­nı­dır.

Yü­rek­le­ri ko­ca­man olan­la­rın mu­hab­bet yük­le­ri, 

gö­nül­le­ri­nin en­gin­li­ği ve zen­gin­li­ği nis­pe­tin­de­dir.

Kur­tu­luş için kur­ta­rı­cı bek­le­me­nin hiç­bir an­la­mı yok. 

Ku­ru­luş: gay­ret, sa­da­kat, vah­det­le ve­ri­lecek mü­ca­de­le­nin mü­kâ­fa­tı­dır.

Tüm dün­ya­da: Ada­let­siz­lik, hu­kuk­suz­luk, zulüm ve zorba, 

Te­rö­riz­min yaşam alan­la­rı­nın besi kay­na­ğı­dır.

Bir ha­ne­nin, mil­le­tin veya ül­ke­nin ço­cuk­la­rı ve yaş­lı­la­rı göz­le­ri yaş­lıy­sa; orada huzur ve gü­ven­den bah­se­di­le­mez!

Sağ­lık­lı top­lum­la­rın ana besi kay­na­ğı, hakka it­ti­ba ve ada­le­te ri­ayet­tir.

İnsan hak ve hür­ri­yet­le­ri­ni ihlal eden; zina, uyuş­tu­ru­cu, yalan, 

Ve ta­la­na vize veren ül­ke­ler, kısa za­man­da da­ğıl­mış­lar­dır.

Ölçü ve tar­tı­da hile ya­pan­la­rın ik­ti­dar ol­ma­la­rı; 

Bu­lun­duk­la­rı top­lu­ma, ül­ke­ye bir bela ola­rak ye­ter­de artar.

Sa­de­ce kendi gör­dü­ğü­nü var, bil­di­ği­ni yar, gay­ri­si­ni yok veya ağyar 

Gö­ren­le­rin göz­le­ri­ne dür­bün ta­kıl­sa hakkı gö­re­mez­ler!

Pen­çe­le­ri, diş­le­ri kan için­de olan ka­til­le­rin ik­ti­dar ol­ma­sı,

Çağ­daş dün­ya­nın bu nok­ta­da me­de­ni­yet id­di­ala­rı­na ters­tir!

Kimin ken­di­si veya baş­ka­sı ta­ra­fın­dan nasıl tarif ve ta­nı­tıl­dı­ğı­na ba­kıl­maz. Söy­le­min­den zi­ya­de, ey­le­mi­ne, ada­let ve hu­ku­ka olan bağ­lı­lı­ğı­na ba­kı­lır.

Ey yüce Rab­bim! İli­miz­de, bel­de­miz­de, böl­ge­miz­de, 

âlemi İslam ve tüm dün­ya­da, gü­ven­le ba­rı­şın ba­şak­la­rı­nı ye­şert.

Yer­ler zaten ze­min­de, gök­ler ses verir yan­dan... 

Bil­la­hi her bi­ri­miz, kah­ra­man bir ku­man­dan..!

Ham­dol­sun Rab­bi­mi­ze uya­nan üm­me­tiz biz. 

Artık ne dağ dur­du­rur ne bo­ğa­bi­lir deniz!

Ey maz­lum­lar kork­ma­dan uya­nın gün do­ğa­cak! 

Bil­la­hi tü­kü­rü­ğü­nüz za­lim­le­ri bo­ğa­cak!

Şüp­hem kal­ma­dı ki hak­kın te­cel­li­si pek yakın. 

Sabah ol­ma­ya aday, şu ufkun kı­zıl­lı­ğı­na bakın!

Allah'a ulaş­ma­yan şey­ta­nı bul­muş meğer. 

Eyvah ki boşa gider, bunca emek ve değer!

Nefes almak kolay değil bu za­man­da iman ile! 

Sabah mümin, akşam müş­rik yatar kal­kar bile bile...

Bir du­ay­la bi­ti­re­lim bu iş tamam is­ter­se­niz? 

"Zafer el­bet­te Hakk'ın" Rab­bi­niz­den di­ler­se­niz?

Zulüm zor­bat nice zaman, geldi geçti bil ey insan! 

Bu­gün-ya­rın biter elbet, bunca iş­ken­ce ve zin­dan!

Bir za­man­lar başa kondu, bir bez için baş­lar gitti. 

Ham­dol­sun ki Rab­bi­mi­ze o gün­le­rin hükmü bitti!

Ek­ra­nı aç­tı­ğım­da: Ne dü­şü­nü­yor­sun sorar? 

Belki oda bil­mek ister, insan hep hakkı arar.

Tövbe etmek el­bet­te he­pi­mi­ze ge­rek­tir. 

Hü­ke­ma­nın gü­na­hı biz­den de çok ger­çek­tir!

Ulül’azm olan­lar, daha çok gay­ret et­me­li. 

Va­ta­nın her kö­şe­sin­de, va­tan­da­şa git­me­li.

Kim ki akım, ber­ra­ğım, tay­yı­bım derse dün­ya­da? 

Ame­li­ne bak­mak lazım, ne gam figan, fer­ya­da..!

Beşer olan her kesin illa ha­ta­sı var­dır. 

Töv­be­siz kalan hata dünya ahret hep bar­dır!

Lüt­fen kimse kıs­kan­ma­sın, her­ke­sin önü açık.

Yeter ki Ya Allah(cc) de ve yeter ki hak yola çık.

Evet, belki bunca ni'met hay­va­na ve­ril­sey­di?

Nan­kör­lük için in­san­dan geri ka­la­nı neydi?

Zo­run­da ol­du­ğu­muz, insan ol­mak­tır inan.

Mec­bu­ri kal­dı­ğı­mız, insan kal­mak bi­gü­man.

Ha­ya­tı toz­pem­be gör­mek belki hül­ya­dır hoş­tur.

Ce­ha­let­le geçen hayat bil­la­hi

içi boş­tur.

Düş­mek kor­ku­su olan­lar sü­rün­me­ye ra­zı­dır.

Di­len­me­ye razı olan tıpkı kö­pek-ta­zı­dır.

Cim­ri­nin canı çıksa zerre, san­tim he­sap­lar.

Bu­lun­du­ğu or­tam­da cö­mer­de hep laf atar.

Şimdi te­hec­cüt anı. Rab­bim has­ta­la­ra şifa, dert­li­le­re deva, 

borç­lu­la­ra eda, di­ri­le­re dua, ölen­le­re iman­la el­ve­da nasip ey­le­sin.