Edebi Söz Harmanı(20)

Lüt­fen, her­kes müm­kün ol­du­ğu kadar her gün veya en az bu­gün­lük bir baş­ka­sı­na birer ikram ve lü­tuf­ta bu­lun­sun! Ha­yat­ta ik­ra­mın ve pay­laş­ma­nın ne kadar mut­lu­luk ve­ri­ci ol­du­ğu­nu biz­zat gör­müş olur.

Helal ve haram Kur'ani kav­ram­dır. Kâr ve zarar, iyi veya kötü, hayır ve şer, ka­zanç veya kayıp... bunun ter­cü­me, meal ve tef­si­ri­dir.

Her kim mil­le­ti­nin sağ­lık­lı ya­şa­ma­sı­nı is­ti­yor­sa, başka mil­let­le­rin dini ve milli de­ğer­le­ri­nin var­lı­ğı­na saygı duy­ma­lı. Aksi tak­tir­de çı­ka­cak olan karşı du­ru­şu ken­di­si baş­lat­mış olur.

Her kim dev­le­ti­nin devam et­me­si­ni is­ti­yor­sa, dev­le­tin var olan im­kân­la­rı­nı, bütün va­tan­daş­la­rı­nın em­ri­ne eşit ola­rak ver­me­li. Yoksa, her türlü terör ve anar­şi­nin temel kay­na­ğı olan "Kimi yer kimi bakar, kı­ya­met ondan kopar!." ata­sö­zü­mü­zün ta­hak­kuk ze­mi­ni ha­zır­lan­mış olur.

İlim ilahi bir sıfat ola­rak zaten ka­ina­tın her zer­re­sin­de mev­cu­di­ye­ti­ni sür­dü­rür ve âlim­ler­le kaim değil hep devam eder ve lakin zulüm za­lim­ler­le ayak­ta durur. Onun için "zul­mün ömrü kı­sa­dır."

Te­fek­kü­rü mef­kû­re kı­lan­la­rın fikri, ha­ki­ka­ti hal ada­let­ten, hak­tan, hu­kuk­tan cüda ola­maz.

Her balın özün­de zeh­rin izi var­dır. Ve­lâ­kin ter­ki­bin­de şi­fa­nın giz'i var­dır.

Her zehir aynı so­nu­ca gö­tür­mez. Kimi zehir öl­dü­rür, kimi şifa verir!

Bazen gözün hoş gör­dü­ğü­nü mide mi­de­nin hoş gör­dü­ğü­nü göz güzel gör­me­ye­bi­lir. Daha güzel olan ise, göz ile mi­de­nin bir­lik­te­li­ği­dir.

Hiç kimse Allah'(cc)ın ver­gi­si­ne engel ola­maz. Yez­dan (cc) murat eder ve ver­me­yi di­ler­se bin bir yol­dan ala­bi­lir-ve­re­bi­lir.

Ola­bil­di­ğin­ce af­fe­de­bi­len bü­yük­tür ve de­ha­da bü­yü­ye­bi­lir. Hiç af­fet­me­yen küçük bile değil ki de­ha­da kü­çül­sün!

Aşı­ğın me­şak­kat­le­re kat­lan­ma­sı yâre ka­vuş­mak umu­duy­la­dır. Umu­du­nu yi­ti­ren­ler, ne âşık ka­la­bi­lir ne mu­ra­da ere­bi­lir.

Her ilim Allah'ın il­min­den­dir, biz­zat ilahi ilim de­ğil­dir. Güneş ener­ji­si gü­neş­ten­dir ama biz­zat güneş de­ğil­dir.

Balık taze ol­duk­ça, bal ba­yat­la­dık­ça daha ka­li­te­li­dir. İnsan­la­rın kimi bal kimi balık gi­bi­dir.

Akla mü­ra­ca­at ede­nin umut ka­pı­sı hep açık­tır. Umu­du­nu yi­ti­re­nin akıl ki­li­di kay­bo­lur.

Nefis ve şey­ta­nın oyun sa­ha­sın­da gol yemek an me­se­le­si­dir. Asıl me­se­le o yola yol­daş ol­ma­mak ve o sa­ha­da se­ya­hat et­me­mek­tir.

İlmi alet is­tik­rar­lı, is­ti­ka­met­li gay­ret ve ıs­rar­lı mü­ca­de­le ile elde edi­lir. İlmi ledün ise, ilahi bir tak­rir ve tak­dir ile layık olana ve­ri­lir.

İlm-i Kelam'da te­sa­dü­fe yer yok. Her ke­li­me muh­te­va­sıy­la, dü­şü­nü­le­rek ve bi­le­rek bir he­de­fe doğru söy­le­nir.

Şüphe bazen ilim, bilim, tek­nik­te ke­ma­le, iman­da ze­va­le, ka­zan­ma­da ih­ma­le, araş­tır­ma­da mi­sa­le, aşkta vi­sa­le gö­tü­rür.

Allah'(cc)ı görür gibi inan­mak; iman-ı sahih ve amel-ı salih ile olur. Bu mü­kem­mel for­mül her­ke­se ve­ri­le­bi­li­nir.

İma­nı­nı şirk­ten, ak­lı­nı şüp­he­den, be­de­ni­ni ve bey­ni­ni mik­rop­tan ko­ru­mak is­te­yen; te­fek­kür ede­rek araş­tır­ma­lı ve dü­zen­li ya­şa­ma­lı.

Her insan unu­ta­bi­lir, al­da­na­bi­lir. Ancak unu­tul­ma­ma­lı­dır ki ger­çek­ten mümin olan al­dat­maz ve pek kolay al­dan­maz!

Şid­de­tin sar­ma­la­dı­ğı hasut bir or­tam­da ada­let­le hük­met­mek, ancak ger­çek­ten adil olan hâ­kim­le­rin işi­dir.

Ha­ki­kat nok­ta­sın­da akla mu­sal­lat olan şüp­he­ci virüs, kalbi ih­lâ­sa, ru­ha­ni ra­ha­ta zarar verir.

Akli erdem, kalbi it­mi­nan ve ruh­sal hu­zu­run kay­na­ğı: Tah­ki­ki iman, is­la­mi uhuv­vet ve ameli ih­lâs­la ha­re­ket­tir.

Ci­ha­dın cehdi ve ci­he­ti in­sa­na ait ve lakin za­fe­rin elde edil­me­si Ra­bü­la­le­mi­ne ait­tir.

Koş­mak­la adam olun­say­dı tazı, yüz­mek­le ol­say­dı balık dün­ya­nın şahı olur­du. Oysa ba­lı­ğı ve ta­zı­yı kul­la­nan in­san­dır.