Edebi Söz Harmanı(23)

Her dönem İbra­him ile Nem­rut'un, Fi­ra­vun ile Musa'nın, Mu­ham­med(sav) ile Ebu­ce­hil'in birer tem­sil­ci­le­ri var. Ya bizim çağ­da­ki­ler kim­ler­dir?

Hiç kim­se­nin şanı ve şöh­re­ti bir baş­ka­sıy­la kaim ka­la­maz. Her­ke­sin şa­nı-şöh­re­ti amel kar­ne­sin­de ayrı bir ka­ri­ne­dir.

Dini, dili ve mil­le­ti fark et­mek­si­zin; her cani ve cahil olan zalim, küfür im­pa­ra­tor­lu­ğu­nun en kor­kak bir üye­si­dir!

Küfür, her ze­min­de in­ce­cik bir perde ve zayıf bir örtü gi­bi­dir. 

En kuytu ka­ran­lık ze­min­le­rin ömrü, bir ışık kı­vıl­cı­mıy­la son bulur.

Biz Kur'anın şa­kirt­le­ri, İslam diye bir da­va­mız var.

Kâfir, müş­rik mü­na­fık­lar, ara­mı­za ola­maz duvar.

Rast gele her tohum ekil­mez düzde, ba­yır­da...

Her­kes bilir ki şerde şer var, xayır var xa­yır­da

Her kimin dili varsa, o mut­la­ka ko­nu­şur.

Ni­ye­ti halis olan­lar mu­hak­kak hakla bu­lu­şur.

Şaka se­vi­lir ve lakin ya­la­nı asla ol­ma­ma­lı. 

La­ti­fe el­bet­te hoş­tur, içe­ri­si hik­met dol­ma­lı.

Ne Ana­do­lu dün var olmuş, ne Me­zo­po­tam­ya bu gün yok olmuş, İkisi ka­de­rin cil­ve­si Hava ile Âdem gibi ta ezel­den bir­lik kur­muş.

Bütün fır­tı­na­lar­dan, zel­ze­le­ler­den, tu­fan­lar­dan sonra, -olan kime ol­duy­sa- dağ ve deniz yine ol­du­ğu yer­de­dir.

Umut, içe­ri­sin­de aşk ile yü­zül­me­si ge­re­ken der­ya­nın ge­mi­si gi­bi­dir. Mut­la­ka sa­hi­li se­la­me­te gö­tü­rür.

Bül­bü­le nağ­me­yi, güle ko­ku­yu, ho­ro­za vak­tin­de öt­me­yi, arıya bal üret­me­yi öğ­re­ten kim ise, bize hakkı hay­kır­ma­yı em­re­den odur!

Müj­de­ler olsun! Bazen batan güneş yeni bir gün do­ğu­şu ve bazen do­ğar­ken gün başka günün ba­tı­şı dır. Şimdi maz­lum­la­rın şafak vak­ti­dir!

Ta­ri­hin iyisi, fay­da­lı­sı, de­ğer­li­si de ta­rih­tir. Ta­ri­hin kö­tü­sü, za­rar­lı­sı, fay­da­sı­zı da yine ta­rih­tir.

Güya mil­le­te vekil olan ey ve­kâ­let eden mü­vek­kil­ler!

Otur­du­ğu­nuz kol­tuk­tan iner­se­niz, kim­ler sizi din­ler?

Hak­sız yere adam öl­dü­re­ne ölür­ken bak­mak lazım. Acaba, hiç in­sa­na ben­zer bir yanı kal­mış mıdır? Ben gör­düm. Ne köpek ne do­mu­za ben­zer yüzü, in­sa­na uyan yanı, belki sa­de­ce iki gözü kalır(!)