Edebi Söz Harmanı(27)

Ada­le­te sırt çe­vi­re­nin; zulmü ku­cak­la­ma­sı veya zul­mün ku­ca­ğı­na düş­me­si an me­se­le­si­dir. Der­hal Kur'an ve sün­ne­te dön­me­si ge­re­kir!

Mil­let­le­rin bir­li­ği, ül­ke­le­rin bü­tün­lü­ğü, yaşam hak­kı­nın tüm halk­lar­da, bütün hak­lar­dan öncül üs­tün­lü­ğü, ada­le­tin uy­gu­lan­ma­sı ile sağ­la­nır.

Adil olan ilahi, fıtri ve me­de­ni tüm hukuk sis­tem­le­rin­de suç­lar şah­si­dir. İşlen­me­miş her­han­gi bir suçla ce­za­lan­dı­rıl­mak­tan daha büyük bir zulüm ta­nım­lan­mış değil!

İmam'ın yan­lı­şı için ca­mi­yi, bir­kaç asker veya ko­mu­ta­nın yan­lı­şı için kış­la­yı, spor­da hakem için sa­ha­yı, hakim veya sav­cı­nın ha­ta­sı için mah­ke­me­yi... ce­za­lan­dır­mak, ka­pat­mak el­bet­te adil ve akıl­lı­ca bir iş olmaz?

Al­fa­be­yi ya­sak­la­ya­rak, ilk veya son bir kaç harf­le hayat sür­dür­me­ye ça­lı­şan­la­rın, cümle kur­ma­la­rı müm­kün de­ğil­dir!

Bizim bir­li­ği­mi­zin te­me­li "bir"e da­ya­nır. Da­ya­na­ğı şirk ve şerik olan­la­rın bir­lik ve be­ra­ber­lik­le­ri il­le­gal­dir ve illa da­ğı­lır!

İnanç­la­rı uğ­ru­na ha­yat­la­rı­nı ri­zi­ko eden­le­rin, ge­ri­ye veya ile­ri­ye dönük şah­si-çı­kar kay­gı­la­rı kal­maz!

Maddi ve ma­ne­vi sağ­lı­ğa önem ver­me­yen top­lum­la­rın, her iki ci­han­da sa­adet­le­ri ciddi bir risk al­tı­da­dır!

Öyle ina­nı­yo­rum ki, her­ke­sin bir yürek dev­le­ti var. Çünkü is­te­yen her­kes yü­re­ğin­de bir sevgi, aşk ve mu­hab­bet dev­le­ti kurar.

Za­li­min ve maz­lu­mun ırkı aran­maz. Mu­zaf­fer ol­ma­nın da rengi, ırkı, dili ve dini fark etmez. "Zafer ya­kın­dır ve zafer hakka ina­nan­la­rın dır!"

Şair, yazar, ay­dı­nın gö­re­vi top­lu­ma çok şey an­lat­mak, gös­ter­mek değil, çok şeyi an­la­ya­cak ve gö­recek bir bakış açısı ka­zan­dır­mak.

Maz­lum­la­ra müj­de­ler olsun! Güya Müs­lü­man olan bir­çok mü­na­fık kral­lar, zalim zor­ba­lar, ce­be­rut şah­lar, dik­ta­tör pa­di­şah­lar ve dev­let baş­kan­la­rın­ca ço­ğun­lu­ğu Müs­lü­man olan kendi halk­la­rı­na yap­tık­la­rı geniş çaplı zulüm, talan, teh­cir ve kat­li­am­la­rı unut­tur­mak ve göz­den ka­çır­mak için, uzak di­yar­lar­da; ka­fir­ler­ce Müs­lü­man­la­ra ya­pı­lan bir kısım zu­lüm­le­ri daha çok na­za­ra ve­re­rek, diğer İslam Coğ­raf­ya­sın­da dö­kü­len/dök­tü­rü­len bunca ma­sum­la­rın ka­nı­nı, ca­nı­nı, na­mu­su­nu, ser­ve­ti­ni ve va­ta­nı­nı harap ve heba eden­le­ri per­de­le­ye­rek, kendi si­ya­si çı­kar­la­rı üze­ri­ne hesap ya­par­lar. 

El­bet­te halk­la­rın hak­la­rı­nı çiğ­ne­yen za­lim­le­rin he­sa­bı­nın gö­rü­le­ce­ği za­man­lar pek ya­kın­dır!

Ey in­san­lar! Top­ra­ğın hu­yu­na, su­yu­na, su­nu­mu­na ba­ka­lım ki her bi­ri­miz ve top­lu­ca, top­rak gibi aziz, mü­te­va­zı ve ve­rim­li ola­lım!

Kal­bi­miz­le ina­nı­yor ve di­li­miz­le­tas­tik ede­riz ki, bizim Aziz ve Celil olan Ke­ri­mi­miz'(cc)in her sözü vahi, her fiili mu­ci­ze, her su­nu­mu fev­kal be­şer-ola­ğan üstü birer ke­ra­met­tir.

Her­han­gi bir dev­let, örgüt, kurum ve ku­ru­luş: Ku­ru­lu­şun­dan bu güne değin, ada­le­ti rafa kal­dı­ran­la­rın ik­ti­dar­la­rı önce ra­fa­dan­la­şır ve tez elden ha­ta­dan dö­nül­mez­se cılkı çıkar, çürür gider ve bir daha di­ri­liş im­ka­nı asla olmaz!

Ve­ri­len "söz" sözde hale ge­lir­se ne çek, ne senet kalır, para bile para etmez. Ne­uzü­bil­lah!

Yalan söy­le­me­yi adet ha­li­ne ge­ti­ren­le­rin; is­tik­rar­lı İsla­mın­dan, tes­li­mi­yet­le ima­nın­dan, is­ti­ka­met­li ya­şa­mın­dan söz edi­le­mez!

Söz deyip ge­çil­mez. Ger­çek bir mümin ol­ma­nın en büyük ala­me­ti, ada­le­ti ve âdeti ge­re­ği ver­di­ği sözde mut­la­ka dur­ma­sı­dır. onun için "bin düşün bir konuş" de­ni­lir ki bu durum mü­mi­nin şi­arı­dır.

Allah'ın izni ve ira­de­siy­le, pek yakın bir sü­reç­ten sonra, maz­lum­la­rın kur­tu­lu­şu­nun za­ma­nı, im­ka­nı ve ze­mi­ni ola­cak!

Ya­ra­tı­lan ve ya­ra­tı­la­cak tüm var­lık­la­rın: Ve ni­ha­yet, bi­çi­len ömrün ilk­ba­ha­rı biter, son bahar baş­lar, kış gelir sona erer. Zi­şu­ur­la­rın ye­ni­den di­ri­li­şi, hesap verme nok­ta­sın­dan sonra çok daha fark­lı­la­şır.

Her ser­ve­tin bir zah­me­ti, her ni­me­tin bir kül­fe­ti ve her ame­lin bir baş­lan­gı­cı ve ni­ye­ti var­dır. So­nuç­ta "Amel­ler ni­yet­le­re gö­re­dir" HŞ.

Tüm ge­çim­le­ri­ni ve ge­le­cek­le­ri­ni sa­va­şa bağ­la­yan­la­rın, if­la­sı­nın ilanı ve maz­lum­la­rın müj­de­li ha­ber­le­ri al­ma­nın ari­fe­sin­de­yiz.

Bütün bu zu­lü­mat­lı oyun­la­rın akı­be­tin­de bu zor­ba­lık­lar­dan kur­tu­lu­şun eşi­ğin­de ol­ma­mız, son de­re­ce se­vin­di­ri­ci­dir.

Bir kısım ma­ter­ya­list, em­per­ya­list ve Si­yo­nist lo­ca­la­rın kur­du­ğu 300 yüz­yıl­lık tez­gâh­la­rın so­nun­da, ma­ale­sef ge­li­nen nok­ta­da­yız.

Allah'(cc)a mu­hab­be­tin mer­ke­zi olan kalp­te, başka bir şeyi bu­lun­dur­mak, ona ya­pı­la­bi­lecek en büyük bir hı­ya­net­tir.

Şükrü eda edi­len ni­me­tin zi­ya­de­leş­me­si bir ger­çek, aksi tak­dir­de ni­me­tin elden çık­ma­sı bi­lin­me­yen bir sır de­ğil­dir.

Pa­ti­ka yol­la­rın ke­siş­ti­ği ze­min­de, cad­de-i küb­ra­da is­tik­rar­lı bi­çim­de yü­rü­mek, zoru ba­şar­ma­nın se­vin­ci­ni tat­tı­rır.

En büyük nimet, ni­met­le­ri ve­re­ni hak­kıy­la ta­nı­mak ve ham­dı­nı ede­rek la­yı­kıy­la şük­ret­me­si­ni bil­mek­tir.