Edebi Söz Harmanı(31)

Milli ira­de­le­ri­ni tan­rı­laş­tı­ran veya Âlem­le­rin Rabbi’ni sa­de­ce ken­di­le­ri­ne mah­sus­muş gibi mil­li­leş­tir­me­ye ça­lı­şan­lar­dan daha azgın sa­pık­lar ola­maz.

Üç ku­ru­şa alı­nan-sa­tı­la­nın, ihale ile dev­re­di­len, rant ile rö­ta­rı edi­le­nin... din ol­ma­dı­ğı­nı de­li­ler­de bilir. "...​Ayetle­ri­mi az bir kar­şı­lık (her­han­gi bir dün­ye­vi makam, mevki, mal, mülk, korku, şid­det, en­di­şe...) ile sat­ma­yın, yal­nız ben­den kor­kun. Hakkı bâtıl ile ka­rış­tır­ma­yın, bilip du­rur­ken hakkı giz­le­me­yin." (Ba­ka­ra: 2/41-42)

Hu­ra­fe­le­rin din ola­rak al­gı­lan­ma­sın­dan daha teh­li­ke­li­si yok­tur. Çünkü terk edil­me­si ge­re­ken yan­lı­şı din zan­ne­di­lin­ce terk edil­me­si müş­kül­le­şir.

Keşke bir­bi­ri­mi­zi öte­le­me­ye, yık­ma­ya, mağ­lup et­me­ye değil; an­la­ma­ya, an­laş­ma­ya, da­ya­nış­ma­ya, ba­rış­ma­ya ve pay­laş­ma­ya ça­lı­şa bil­sey­dik!

Var­lı­ğı­nı baş­ka­la­rı­nın yok­lu­ğu­na en­deks­le­yen­ler; bir pren­sip ola­rak, baş­ka­la­rı­nın var­lı­ğı­nı asla ka­bul­le­ne­mez­ler!

Kimi küme, kimi güme, kimi kime... gider. Bizim bir tek gi­de­ce­ği­miz yer var­dır. "Şüp­he­siz Allah'tan gel­dik Allah'a dö­ne­ce­ğiz!”

Hayat düs­tu­ru sevgi, ada­let ve barış olan­lar ya­şat­ma­ya ça­lı­şır­ken kin, nef­ret ve savaş olan­lar öl­dür­me­ye ça­lı­şır. Biz her ha­lü­kar­da ve sü­rek­li ba­rış­tan ya­na­yız.

Lüt­fen bu günkü ta­ri­hi anın anı­la­rı­nı, de­tay­la­rıy­la to­run­la­rı­nı­za doğru hi­ka­ye et­me­ye ça­lı­şın! Çünkü geç­miş ge­le­ce­ğin fa­tu­ra­sı­dır.

Uma­rım üç yıl sonra bu günü yine bir­lik­te ya­şa­rız: Bu gün nice küf­re­den­le­rin, o gün küfür edi­len­le­rin sof­ra­la­rın­da ne­ma­lan­dı­ğı­nı gö­rü­rüz.

Kur'an ve sün­ne­te göre; Sulh-Se­Le­Me yolu müm­kün iken, ter­ci­hi savaş olan­la­rın ey­le­mi cihat, öleni şehit, ka­la­nı gazi ola­maz!

Yolu Hak ola­nın yo­lu­na, eş­kı­ya çıksa ne yazar, ej­der­ha çıksa ne yapar? "Yolcu yo­lu­na gerek" sadık yolcu hak bil­di­ği yol­dan yürür.

Bazen meh­ta­bı ampul gibi par­la­yan ay ışığı ay­dın­lı­ğın­da, gece; kurt­lar ulur ve avcı kı­lıç­dar­lar dokuz örük, ül­kü­lü ka­vis­ler çizer.

Bir kısım gu­rup­lar; mil­li­yet­çi­lik, mez­hep­çi­lik, va­tan­per­ver­lik adına bir di­ğe­ri­nin aman­sız düş­man­la­rı iken; söz ko­nu­su üm­me­tin ye­tim­le­ri olun­ca, hak ih­lal­le­ri ve zu­lüm­de müt­te­fik­tir­ler!

İlahi ada­let nok­ta­sın­da maz­lum ve mağ­dur edil­miş birey, top­lum, mil­let veya ül­ke­le­re sahip çık­ma­yan­lar­dan daha zalim kim ola­bi­lir?

Ey İslamı din ola­rak kabul et­ti­ği­ni söy­le­yen­ler! 

Ya sağcı mil­li­yet­çi­li­ği, solcu ulu­sal­cı­lı­ğı ve her türlü be­şe­ri ide­olo­ji­yi sen­tez­le­ye­rek oluş­tur­du­ğu­nuz uy­du­ruk, batıl din ve inanç­la­rı ret ede­cek­si­niz veya ümmet de­mek­ten vaz­ge­çe­cek­si­niz. Bi­le­si­niz ki "hak" ile "batıl"ın sen­tez­le­ri müm­kün de­ğil­dir.