Edebi Söz Harmanı (36)

İslam ağa­cı­nın kö­kün­de sıdk/doğ­ru­luk esas­tır. Ye­şe­ren ana dal­la­rı: İhlâs, sa­da­kat, ada­let, gay­ret ve sü­rek­li ha­ki­kat ile hakta ıs­rar­lı bir şe­kil­de is­ti­ka­met özre ha­re­ket­tir.

Her sabah yeni bir dünya ku­ru­lur ve her­kes dünkü eski dün­ya­nın ta­mir­ci us­ta­sı ve bu günkü ye­ni­dün­ya­nın mi­ma­rı, mü­hen­di­si olu­na­bi­lir!

İslam’a bir­leş­ti­ri­len Ra­di­ka­lizm, Sos­ya­lizm, Li­be­ra­lizm, Mu­ha­fa­za­kâr Mil­li­yet­çi­lik, De­mok­ra­tik veya Ilı­man İslam, emin olu­nuz ki ta­ma­men İslam’a-Kur’an’a, Pey­gam­be­ri uy­gu­la­ma­ya ay­kı­rı %100’lük birer saf­sa­ta­dır!

İlahi Nizam İslam'ı "İslam" ke­li­me­sin dı­şın­da bir başka isim ve sı­fat­la ad­lan­dır­ma­ya ça­lı­şan­lar­dan daha mel'un ehli bid'a kim ola­bi­lir?

Za­lim­le­ri yenme for­mü­lü: Gaf­let­ten uyan­mak, za­fe­re dek hep bir­lik­te hakka ina­nıp da­yan­mak, fıtri ve me­de­ni ce­sa­ret ku­şan­mak, ada­let­li dav­ran­mak, va­zi­fe­yi sav­sak­la­ma­dan sa­bır­la da­yan­mak. İşte mu­zaf­fe­ri­ye­ti bek­le­me anı­nın are­fe­si...

Batıl yol­lar­la ve me­tot­lar­la hakka va­rıl­maz ve hak hâkim olun­maz!

Ah, bu mil­let ada­le­ti tatsa, ba­rı­şı ya­ka­la­sa, ger­çek şa­ha­de­tin ne ol­du­ğu­nu bilse? Top­ye­kun za­lim­le­rin hun­har yü­zü­ne tü­kür­mez mi?

Zulme karşı mü­ca­de­le ve­ren­le­rin ci­ha­dı bit­mez. Zul­me-za­li­me karşı en büyük zafer ba­rı­şı ya­şat­mak, ada­le­ti uy­gu­la­ya­bil­mek­tir!

Değil mi ki akıl­lı, cesur, iman­lı, adil­sin ve hür, özgür ve ba­ğım­sız­lık­tan ya­na­sın? Dünya bir­le­şik za­lim­le­ri­nin hış­mı­na uğ­ra­ma­ya yeter. Yi­ne­de “Hes­bu­nal­lah ve ni’mel vekil, ni’mel Mevla ve ni’men­ne­sir” di­yen­le­rin mu­zaf­fer ol­ma­la­rı­na hiç kimse engel ola­maz.

Dik­ta­tör ce­be­rut­la­rın yö­net­ti­ği ül­ke­ler­de en büyük mu­si­bet­ler: Akıl­lı, cesur, adil ha­re­ket eden ve helal ka­za­nan­la­rın ba­şın­da­dır!

Şüp­he­siz tüm ölüm­ler acı­dır. İnsa­nın ca­nın­dan şe­kil­len­di­ği ana rahmi sa­hi­bi ve ilahi rah­met ve mer­ha­me­tin te­cel­li mer­cek­le­ri ve mer­kez­le­ri olan an­ne­le­rin ve­fa­tı pek acı­dır! Ancak çeken bilir!

Ölüme çare bul­ma­dan gü­nah­ta ısrar eden­le­rin; ya ak­lın­da, ya bey­nin­de, ya ahlak ve ima­nın­da veya insan ol­ma­sın­da çok ciddi so­run­lar var­dır!

Günah tar­la­sı­na gir­me­den sevap yur­dun­da ça­lı­şan­lar­dan sonra, en ka­zanç­lı olan­lar: Öl­me­den önce gü­nah­la­rı­nı tövbe pa­za­rın­da bi­ti­re bi­len­ler­dir!

Kişi umut ve gü­ve­ni­ni yi­tir­me­dik­çe; her iha­le­ye gi­re­bi­lecek en büyük ser­ma­ye­li ve mü­cer­rep iş bi­tir­me dos­ya­ya sahip, en büyük kâr ka­zan­ma­ya aday­dır.

Ne­yi­ni yi­ti­rir­sen yitir, umu­du­nu asla..! Çünkü umu­du­nu ve gü­ve­ni­ni yi­ti­ren­le­rin ge­ri­de hiç bir ka­zanç­la­rı kal­maz.

Yan­gı­nı tu­tuş­tu­ran za­lim­ler, yan­ma­ya en yakın yer­de­dir­ler. Çoğu zaman her­kes­ten önce onlar yanar! Ada­let mut­la­ka ye­ri­ni bulur. Çünkü “Beşer zul­me­der, kader ada­let eder.”

Dün­ya­yı ce­hen­ne­me çe­vi­ren­ler, gi­de­bi­le­cek­le­ri başka bir yer mi bul­du­lar? Değil ise ev­ve­la ne­fis­le­ri ve ne­sil­le­ri bu ce­hi­mi ce­hen­ne­mi so­nuç­tan na­sip­len­mez mi?

Ka­le­mi­miz­le ya­zı­lan her harf, ağ­zı­mız­dan çıkan her söz, ira­de­miz­le iş­le­nen her eylem, teş­vik veya tas­vi­bi­mi­zi alan her karar, des­te­ği­miz ve va­si­ye­ti­miz­le va­rı­lan her so­nuç­tan ilahi ada­let nok­ta­sın­da so­rum­lu­yuz. Ve hep­sin­den he­sa­ba çe­ki­le­ce­ğiz, mü­kâ­fat veya mü­ca­zat­la ödül­len­di­ri­le­ce­ğiz.

“Ey iman eden­ler! Allah yo­lun­da sa­va­şa çık­tı­ğı­nız zaman iyi an­la­yıp din­le­yin. Size selam ve­re­ne, (si­zin­le ba­rış­mak is­te­ye­ne) dünya ha­ya­tı­nın ge­çi­ci men­fa­ati­ne göz di­ke­rek "Sen mü’min de­ğil­sin!" de­me­yin. Çünkü Allah'ın nez­din­de sa­yı­sız ga­ni­met­ler var­dır. Ön­ce­den siz de böyle iken Allah size lüt­fet­ti; o halde iyi an­la­yıp din­le­yin. Şüp­he­siz Allah bütün yap­tık­la­rı­nız­dan ha­ber­dar­dır.” Necm, 53/3-4 Ce­na­bı Allah’ın emir ve ikazı bu kadar açık ve net iken bu günkü ek­se­ri dünya dev­let­le­ri­ni ve bil­has­sa İslam ül­ke­le­ri­nin reel du­ru­mu, sos­yal hayat tarzı tam tersi ola­rak acı­na­cak du­rum­da de­ğil­ler mi?

“Bu ne­den­le, İsra­ilo­ğul­la­rı­na şunu yaz­dık: Kim bir nefsi, bir başka nefse ya da yer­yü­zün­de­ki bir fe­sa­da kar­şı­lık ol­mak­sı­zın (hak­sız yere) öl­dü­rür­se, sanki bütün in­san­la­rı öl­dür­müş gibi olur. Kim de onu (öl­dü­rül­me­si­ne engel ola­rak) ya­şa­tır­sa, bütün in­san­la­rı di­rilt­miş gibi olur. An­dol­sun, el­çi­le­ri­miz on­la­ra apa­çık bel­ge­ler­le gel­miş­ler­dir. Sonra bunun ar­dın­dan on­lar­dan bir­ço­ğu yer­yü­zün­de öl­çü­yü (İlahi düzen olan Kur'an-Sün­net, şe­ri­at ni­za­mı­nı olur-ol­maz se­vi­ye­siz, eh­li­yet­siz) ta­şı­ran­lar­dır.” Maide 5/32

Kı­ya­me­te kadar iş­len­se, ne hayır biter ne şer, sa­de­ce her­kes ta­ra­fı­nın ta­ra­fın­da yer ala­rak, yolun so­nun­da so­nu­cu­na kat­la­nır!

He­lal­ler ve ha­yır­lar, ha­ram­lar ve gü­nah­lar­dan çok daha kolay ve daha az mas­raf­liy­ken, ma­ale­sef neden şer­rin müş­te­ri­si daha çok?

İnsan­lar her gün bir ha­ta­sı­nı bir daha dön­me­mek üzere terk etse ve başa kalk­ma­dan yeni bir hayır iş­le­se ya­şa­dı­ğı müd­det­çe dün­ya­da ve ne­ti­ce ola­rak ah­ret­te daha kâr­lı­dır!

Ya­ra­ta­nın ya­ra­tık­la­rı­na bah­şet­ti­ği ön­ce­lik­li ni­met­ler: Gü­ven­li ve hu­zur­lu yaşam, sağ­lık­lı ya­şam­da far­kın­da­lık, ina­nı­la­rak ha­zır­lı­ğı ya­pı­lan ölüm!.

Çıp­lak bir gözle gö­rü­lü­yor ki bazı ül­ke­ler­de, ra­kip­le­ri­ne karşı mu­ha­le­fet ya­pa­ma­dık­la­rı için, bir kısım za­val­lı or­ga­ni­ze­ler, muk­te­dir­le­rin korku im­pa­ra­tor­lu­ğu in­şa­sı­na adeta demir, çi­men­to..​inşa mal­ze­me­le­ri­ni ta­şır­lar!

Dik­kat! Est kaza tra­fik ka­za­sın­da öle­nin dün­ya­sı, sar­hoş­ken kaza ya­pa­nın "xe­si­red­dün­ya ve­la­hi­re" hem dünya hem ah­re­ti harap olur!

Hayat madem ölüm nok­ta­sın­da si­gor­ta­sız, so­nun­da kesin he­sap­laş­ma var. Hangi ce­sa­ret­le en yük­sek fi­yat­lar­la gü­nah­lar iş­le­ne bi­li­ni­yor? Hay­ret et­me­mek müm­kün değil!

Hey Bey­ler! Var­lık­ta Karun’u, Ca­na­var­lık­ta Cen­giz’i, Zirve Za­lim­lik­te Fir­van’u, Tanrı Tas­lak­çı Nem­rud’u… ha­tır­la­yı­nız. Ge­ri­de ne­le­ri var, mi­ras­çı­la­rı kim­ler­dir ve siz kim­le­rin yo­lun­da­sı­nız...?

Ey dev­let­ler, mil­let­ler, ce­mi­yet­ler ve ör­güt­lü or­ga­ni­ze­ler! Bi­le­si­niz ki sulha/ ba­rı­şa yö­nel­me­dik­çe, sa­de­ce si­lah­la ilâ­ni­ha­ye za­fe­re va­rıl­maz!

Fa­şizm öte­sin­de, Müs­pet Mil­li­yet­çi­lik: Ben ölsem mil­le­tim, Hak Din'im ve Ana­di­liy­le Kut­sal Va­ta­nım­da Özgür ve Ba­ğım­sız ya­şa­sın de­mek­tir!

Yer­yü­zü­nün en şe­ref­li azizi: Hak­kın ve halk­la­rın hak­la­rı­na ri­ayet eden in­san­dır. Yer­yü­zü­nün en büyük deni dön­me­si dönek: Hak­kın ve halk­la­rın hak­la­rı­na ri­ayet et­me­yen, insan sı­fa­tı­nın hak­la­rın­dan in­hi­raf eden ida­re­ci al­çak­tır!

Ba­tıl­dan hak­kıy­la hakka dön­müş mü’min kar­deş­le­ri­miz­den değil, hakta gö­rü­nüp ba­tı­la dön­müş dön­me­ler­den çek­tik her ne çe­ki­yor­sak mil­let ve ümmet ola­rak!

"Dönme" ke­li­me­sin­den kas­te­di­len "Ne mutlu ba­tıl­dan hakka döndü!" ha­li­sa­ne mana ise, keşke yer­yü­zün­de­ki yedi mil­yar insan dönme ol­say­dı?

Val­la­hi-l azim, göç­men ça­dı­rın­da dün­ya­ya gel­sey­dim, Rus, Ya­hu­di veya her­han­gi bir mil­le­tin di­liy­le ko­nuş­say­dım, son­ra­dan Müs­lü­man olmuş veya ol­ma­mış bir ana-ba­ba­nın ev­la­dı ol­say­dım, zerre kadar aşa­ğı­lık komp­lek­si­ne ka­pıl­ma­dan ana­di­lim ile ko­nu­şa­rak "Allah'(cc)a kul bir in­sa­nım, el­ham­dü­lil­lah Müs­lü­man’ım" di­ye­rek if­ti­har eder, ne mutlu bana der­dim!

Fe­odal man­tık, kendi top­ra­ğın­da ça­lı­şan­la­ra "ma­ra­ba" son­ra­dan İslam’ı kabul eden­le­ri, Hakka ge­len­le­ri "dönme" ke­li­me­le­riy­le tarif eder. Bu durum belki bir art niyet ol­ma­sa bile doğru bir tes­pit değil.

İlahi Din: Bütün in­san­la­rın ortak de­ğe­ri­dir ki (is­tis­na­lar hariç,) hiç de­ğil­se ger­çek ina­nan­lar bu ortak de­ğe­rin sulh nok­ta­sın­da eşit şart­lar­da bir­le­şe­bi­lir ve bir­leş­me­li­dir­ler.

Gay­ri­müs­lim­ler, din­le­rin­den İslam’a dön­müş­le­re "dönme" der­ler. Müs­lü­man­lar İslam’dan ir­ti­dad eden/geri dönen mür­tet­le­re "dönme" di­ye­bi­lir!

Müs­lü­man olmuş bi­ri­ne, şu­ur­lu mü­min­ler dönme di­ye­mez. Bu şe­kil­de hitap edi­le­cek­se (haşa) tüm sa­ha­be­le­re "dönme" demek lazım gel­mez mi?

Batıl, mu­har­ref bir din­den hakka dö­ne­ne Müs­lü­man denir. İslam'dan batıl, mu­har­ref bir dine dö­ne­ne "dönme" denir! Ya biz­de­ki ca­hi­li gayri İslami ve gayrı ilmi durum nasıl..?

Müs­lü­man ol­du­ğu halde; mür­tet/din­den dönen, İslam’dan dönen dönek kişi/ki­şi­ler, ami olan bir kâ­fir­den daha üst de­re­ce­li kâ­fir­dir!

Müs­lü­man­mış gibi gö­rü­nen mü­na­fık, ka­fir­le­rin gizli ha­zi­ne­le­ri­nin ve­zi­ri azamı dır. Müs­lü­man­la­rın en büyük ve en al­çak­ça hain düş­ma­nı­dır.