En Güzel Rehber Hazreti Peygamber (2)

Ra­sû­lul­lah(sav)’ın ya­nın­da, her ırk­tan, renk­ten, coğ­raf-ya­dan, dil­den ve her ka­rak­ter­den insan bu­lu­nur­du. O, reh­be­ri­miz, in­san­lar­la bi­rey­sel ve top­lum­sal ola­rak il­gi­le­nip, eksik ve ha­ta­la­rı­nı dü­zelt­mek için on­la­rı uya­rır­dı. Ruh­sal, be­den­sel, fi­zik­sel çev­rey­le il­gi­li/ala­ka­lı te­miz­lik­le­rin­den, ter­bi­ye ve iman­la­rı­na kadar on­la­rı her ko­nu­da eğit­me­ye ça­lı­şır­dı. Onun bu rah­ma­nî yak­la­şı­mı, şef­kat, sevgi dolu an­la­yış­la, se­vim­li tavrı, bir­çok in­sa­nın kal­bin­de dev­rim ya­par­dı.

Tev­hi­dî nok­ta­da Ce­nab-ı Allah’ın(cc) gön­der­di­ği İslam Dini’ni in­san­lı­ğa ta­nıt­ma­sı­na ve bağ­lan­ma­sı­na, O’nun-(sav) mo­de­ra­tür­lü­ğün­de büyük bir hay­ran­lık­la ve ih­lâs­lı bir iç­ten­lik­le ve in­san­la­rın canu gö­nül­den hakka bağ­lan-ma­la­rı­na yine O ve­si­le ol­muş­tur.

Allah(cc), Pey­gam­be­ri­miz(sav)’e; ya­kın-uzak in­san­la­ra gös­ter­di­ği bu güzel tav­rı­nı şöyle bil­dir­mek­te­dir: “Allah’-tan bir rah­met do­la­yı­sıy­la, on­la­ra yu­mu­şak dav­ran­dın. Eğer kaba, katı yü­rek­li ol­say­dın onlar çev­ren­den da­ğı­lıp gi­der­ler­di. Öy­ley­se on­la­rı ba­ğış­la, onlar için ba­ğış­lan­ma dile!”

Bizim bi­rin­ci ön­ce­lik­li gö­re­vi­miz, Pey­gam­be­ri­miz(sav)’in o eşsiz olan müm­taz ahlâk ve fa­zi­let dolu ha­ya­tı­nı (Si­yer-i Ne­be­vi­yi) bid’at ve hu­ra­fe olan hi­kâ­ye­cik­ler­den arî bir şe­kil­de, Kur’an ve Sahih Sün­net’ten öğ­ren­mek ve onun ah­lâ­kî dav­ra­nış­la­rı­nı sos­yal ha­ya­tı­mı­zın her ala­nın­da örnek ola­rak ya­şa­mak­tır.

Allah(cc), Kur’an-ı Kerim’de Hz. Mu­ham­med(sav)’in örnek dolu güzel ah­lâ­kı için şöyle bu­yur­muş­tur: “An­dol­sun ki, Allah’ın el­çi­sin­de sizin için, Allah’a ve ahi­ret gü­nü­ne ka­vuş­ma­ya ina­nan ve Allah’ı çok anan kim­se­ler için en güzel bir örnek var­dır.”

Ya­şa­mın ik­ti­sa­dî, in­sa­nî, ah­la­kî tüm alan­la­rın­da, her anın­da ve her bir saf­ha­sın­da O’nun ya­şa­mın­da ve ke­la­mın­da, ah­lâ­kın­da­ki rab­ba­nî ol­gun­luk ve ke­ma­le işa­ret eden örnek bir ön­der­lik ve li­der­lik var­dır. Ve el­bet­te bu durum sa­de­ce insan ve dünya ile mu­kay­yed ol­ma­yıp diğer var­lık­lar ve dün­ya­lar için­de ge­çer­li­dir.

Ce­na­bı Hak şöyle bu­yu­rur: “Re­su­lüm! Biz seni (in­san­la­ra, cin­le­re, ru­ha­nî­le­re, kâ­inat­ta var olan tüm) âlem­le­re an-cak rah­met (resul, elçi, kur­tu­luş reh­be­ri) ola­rak gön­der­dik!”

“Mu­ham­med, sizin adam­la­rı­nız­dan hiç­bi­ri­nin ba-ba­sı de­ğil­dir. Fakat O, Allah’ın re­sû­lü ve ne­bî­le­rin so­nun-cu­su­dur. Allah, her şeyi hak­kıy­la bi­len­dir.” Bize düşen Allah’(cc)a kul ve Re­su­lu­ne layık olu­na­cak şe­kil­de özgür ira­de­miz ve hür ef­kâ­rı­mız­la ümmet olma şe­re­fi­ne er­me-ye ça­lış­mak­tır.

Siyer ki­tap­la­rı onun su­re­ti­ni, si­re­ti­ni, zih­ni­ye­ti­ni, uf­ku­nu, engin hoş­gö­rü­sü­nü, ce­sa­re­ti­ni, me­ta­ne­ti­ni, cö­mert­li­ği­ni, âli­ce­nap­lı­ğı­nı, ve­fa­sı­nı ve ve­ra­sı­nı, hü­la­sa etkin olan etik adet­le­ri­ni, ah­la­ki de­ğer­le­ri­ni an­lat­ma­ya ça­lış­mış. Emek sar­fe­den­le­re mü­te­şek­ki­riz. Allah on­lar­dan razı olsun.

Bun­lar­dan bi­ri­de Sey­yid Sü­ley­man en-Ned­vî haz­ret­le­ri-dir. “Mu­ham­me­dî Ri­sa­let” adlı ça­lış­ma­sın­da şöyle bazı güzel cüm­le­ler ifade eder:

“Eğer zen­gin ve var­lık­lı bir insan isen, Ra­sû­lül­lah’ın Hicaz’la Şam ara­sın­da eşya ta­şı­dı­ğı ve Bah­reyn’in ha­zi-ne­le­ri­ne sahip ol­du­ğu za­ma­nı ha­tır­la! Ve sen de O’nun gibi ha­re­ket et!

Eğer fakir ve yok­sul isen, Ra­sul-i Ekrem’in Ebu Talib ma­hal­le­sin­de mah­sur kal­dı­ğı, va­ta­nı­nı ve bütün mül­kü­nü terk ede­rek Mekke’den Me­di­ne’ye hic­ret et­ti­ği za­ma­nı düşün!

Eğer hü­küm­dar isen, O’nun Arap­la­rın ida­re­si­ni ele ge­çir­di­ği, her ta­ra­fa hâkim ol­du­ğu, ileri ge­len­le­rin, şan ve şeref sa­hip­le­ri­nin O’na itaat et­ti­ği za­ma­nı ha­tır­la!

Eğer zayıf ve kim­se­siz isen, Ra­sû­lül­lah’ın Mekke’de ya-şa­dık­la­rı­nı ha­tır­la! O’nda senin için güzel bir örnek var­dır…

Eğer fatih ve mu­zaf­fer bir hü­küm­dar isen, Bedir’de, Hu­neyn ve Mekke’de düş­ma­na galip gel­di­ği gün­le­re ba­ka­rak Pey­gam­ber Efen­di­mi­zin ha­ya­tın­dan ibret al!

Eğer mağ­lup ol­muş­san Uhud har­bin­de Ra­sû­lül­lah’(sav) ın şehid ve ağır ya­ra­lı as­ha­bı ara­sın­da­ki ha­li­ni düşün!

Eğer öğ­ret­men isen, mes­ci­din so­fa­sın­da as­ha­bı­na nasıl öğ­ret­men­lik yap­tı­ğı­nı ha­tır­la!

Eğer öğ­ren­ci isen, Ceb­ra­il’in hu­zu­run­da nasıl diz çöküp (Allah’tan) hi­da­yet is­te­di­ği­ni düşün!

Eğer na­si­hat eden bir vaiz, emin bir mür­şit isen, Mes-cid-i Ne­be­vî’de bir kütük üze­rin­de vaaz eden Ra­sû­lul­lah(sas)’a kulak ver!

Eğer hiç­bir yar­dım­cın ol­ma­dı­ğı halde hakkı ayak­ta tut­mak, iyi­li­ği hay­kır­mak is­ti­yor­san, Mekke’deki zayıf ha­li­ne rağ­men Pey­gam­ber Efen­di­mi­zin hakkı açık­ça ilan et­ti­ği za­ma­nı ha­tır­la!

Eğer düş­ma­nı­nı ye­ner­sen, Ra­sû­lul­lah(sas)’ın Mekke’yi fet­het­ti­ği günü ha­tır­la!

Hakem ya da hâkim isen, İslam gü­ne­şi doğ­ma­dan önce, Ku­reyş re­is­le­ri bir­bi­ri­ne gir­mek üze­rey­ken Ra­sû­lul­lah-(sas)’ın “Ha­ce­rü’l-Es­ved”i ye­ri­ne koy­mak için (hakem ola­rak) ver­di­ği hükme bir göz at!

Sonra gö­zü­nü çevir ve bir daha bak: Ra­sû­lul­lah’ın Me­di-ne mes­ci­di­nin av­lu­sun­da in­san­lar ara­sın­da ada­let­le hüküm ver­di­ği za­ma­nı düşün!...

Hü­la­sa: Her ne olur­san ol, ne işle uğ­ra­şır­san uğraş, ya­şa­dı­ğın müd­det­çe, günün her bir sa­atin­de Ra­sû­lul­lah’ (sav)ın ha­ya­tın­da senin için güzel bir hi­da­yet, hayat ka-ran­lık­la­rı­nı ay­dın­la­tan güzel bir misal var­dır. Böy­le­ce iş­le­rin dü­ze­lir, sı­kın­tı­la­rın sona erer…

O’nun(sav) ha­ya­tı bütün in­san­lık için ha­ya­tın her saf­ha­sın­da ör­nek­tir. O’nun ha­ya­tı, ay­dın­lan­mak is­te­yen­ler için bir nur, hi­da­ye­te ermek is­te­yen­ler için bir kan­dil, doğru yolu bul­mak is­te­yen­ler için de bir reh­ber­dir.”

Ce­nab-ı Hak, “Mu­ham­me­dü’r-Re­su­lül­lah” di­ye­rek gö-rev­len­dir­di­ği, “İn huve illâ vah­yun yûhâ.”, yani; “(O'nun söy­le­dik­le­ri), “sa­de­ce O'na vah­yo­lu­nan (ilahi e-mir) va­hiy­dir.” O yüce Resul müh­rüy­le ana­ya­sal farz ve hu­ku­kî uy­gu­la­ma­sı olan ka­nun­na­me­le­ri, sün­net-i şe­ri­fi­ni ayırt et­mek­si­zin bir­leş­tir­di­ği­ni gös­te­rir.

İnsan­la­ra dünya ve ahi­ret mut­lu­lu­ğu­nun yol­la­rı­nı gös­te-ren bir yüce Pey­gam­ber(sav)’in ahlâk il­ke­le­ri­ni, önce ken­di­si tat­bi­kî bir şe­kil­de har­fi­yen uy­gu­la­ya­rak bütün in­san­lık için en güzel örnek ola­rak, mü­ces­sem rol model ol­muş­tur.

İşte bu­ra­da bir kez daha ha­tır­lat­mak is­te­rim ki, huzur ve mut­lu­lu­ğu ırkî asa­let­te, kan hüc­re­le­rin­de, coğ­ra­fî alan­lar­da, hâkim sınıf dil­baz­lı­ğın­da, mev­cut mal, mülk, mevki, şan ve şöh­re­tin­de arama za­val­lı­lı­ğın­dan vaz­ge­çe­rek, (hâ-şâ) “Ne mutlu falan/filan ır­kı­ma di­ye­ne!” ca­hi­li­ye­sin­den vaz­ge­çil­me­li. Ve her ko­nu­da ol­du­ğu gibi bil­has­sa bir­lik, be­ra­ber­lik, esen­lik, ada­let ve eşit­lik ko­nu­la­rın­da İlahi e-mir ve ne­hi­ler doğ­rul­tu­sun­da ha­re­ket edil­mez­se barış ve güven içe­ri­sin­de ya­şa­mak im­kân­sız hale gelir.

Müs­lü­man­lar ara­sın­da­ki ay­rı­lık-gay­rı­lık, Kur’an ve sün­net ile olan ay­rı­lık­la­rıy­la hem yatay ve hem dikey ge­çiş­le­ri nis­pe­tin­de direk ola­rak oran­tı­lı­dır.

“YA­ŞA­SIN ŞERİAT-I GARRA!” 

Ne mutlu hak­kıy­la Allah’a ve O’nun kur­du­ğu kevnî ve kavlî ni­za­mı­na tah­ki­kî iman eden­le­re...

Ne mutlu O’nun Re­su­lü­nün gös­ter­di­ği Kur’anî yol­dan gi­den­le­re...

Ne mutlu onun farz ve sün­ne­ti olan fiilî, kavlî ve tak­ri­rî dav­ra­nış­la­rı­nı örnek alan­la­ra… 

Ve Ne mutlu Müs­lü­man’ım di­yen­le­re. Esa­sen, ne mutlu in­san-ı kâmil olan in­san­la­ra.. 

BARIŞ -Gür­se­da Ya­yın­la­rı