İnsa­nın ya­ra­tı­lı­şın­da ilahi de­ği­şim (8)

Kur`an-ı Kerim, fark­lı sure ve ayet­ler­de in­sa­nın fark­lı ya­ra­tı­lış dev­re­le­rin­den bah­se­der. Bunu kendi ara­sın­da iki ana ka­te­go­ri­ye ayır­mak müm­kün­dür. Bi­ri­si; ilk insan Hz. Âdem (as)`ın ya­ra­dı­lı­şı, ikin­ci­si de kı­ya­me­te kadar ge­lecek olan diğer tüm in­san­la­rın ya­ra­tıl­ma­sı­dır. Bu fark­lı tarz­da­ki ya­ra­tı­lış­la­ra bazen fark­lı ayet­ler­de ve bazen de aynı ayet­te an­la­tıl­dı­ğı­nı gör­mek­te­yiz. Ni­te­kim Mü`minun su­re­sin­de Yüce Ya­ra­tı­cı­mız(cc) şöyle bu­yu­rur:

"An­dol­sun biz in­sa­nı ça­mur­dan (sü­zül­müş) bir hü­la­sa­dan ya­rat­tık. Sonra onu (Hz. Âdem`in nesli olan) in­sa­nı sarp ve metin bir ka­rar­gâh­ta (ra­him­de) bir nutfe (zigot) yap­tık. Sonra o nut­fe­yi alaka/kan­pıh­tı­sı (ya­pı­şan şey) hâ­li­ne ge­tir­dik, der­ken o ala­ka­yı mudga (bir çiğ­nem et) yap­tık, o bir çiğ­nem eti kemik(lere) çe­vir­dik (ve) o ke­mik­le­re de et (kas­lar) giy­dir­dik. Sonra onu başka ya­ra­tı­lış­la inşa ettik (can ver­dik, ko­nuş­ma ver­dik)..." (Mü`minun, 23/12-14). 

Tah­ki­ki iman ile aklın reh­ber­li­ğin­de dik­kat­le ve hik­met­le ba­kıl­dı­ğın­da gö­rül­dü­ğü gibi, in­sa­noğ­lu­nun ilk ya­ra­tı­lış­tan baş­la­ya­rak ge­çir­di­ği tüm saf­ha­lar­da­ki de­ği­şim, ge­li­şim ve dö­nü­şüm­ler na­za­ra ve­ril­mek­te­dir. Bun­lar­dan kendi ya­ra­tı­lış dev­re­le­ri­mi­zi an­la­ma­ya ça­lış­mak, aynı za­man­da ilk in­sa­nın ya­ra­tı­lı­şı­nı an­la­ma­ya da ışık tu­ta­cak­tır.

Ce­na­bı Allah’(cc)ın Mü`minun, Su­re­si 12. ve 14. ayet­le­rin­de biz kul­la­rı­na açık­la­dı­ğı ya­ra­tı­lış ko­nu­la­rı­na, Yüce Pey­gam­be­ri­miz (sav) şu ha­dis-i şe­rif­te de işa­ret et­mek­te­dir:

"Her bi­ri­ni­zin ya­ra­tı­lı­şı ana rah­min­de nutfe ola­rak 40 gün der­le­nip to­par­la­nır. Sonra aynen öyle (40 gün daha) alaka (ya­pı­şan şey) olur. Sonra yine öyle (bir 40 gün daha) mudga (et par­ça­sı) hâ­lin­de kalır. Ondan sonra melek gön­de­ri­lir. Ona ruh üfler..."(Meh­met So­fu­oğ­lu, Sa­hih-i Müs­lim ve Ter­ce­me­si, VIII, 114).

“Bu ha­dis­te, zigot, mo­ru­la ve blas­tu­la saf­ha­la­rı, der­le­nip to­par­lan­ma dev­re­si (nutfe) ola­rak ifade edil­miş­tir. Bugün emb­ri­yo­lo­ji il­mi­nin tes­pi­ti de yu­ka­rı­da bah­se­di­len ge­li­şim dev­re­le­ri­ne pa­ra­lel­lik gös­te­rir. Yu­mur­ta­lık ka­na­lın­da döl­le­nen yu­mur­ta, ana rah­mi­ne doğru in­me­ye baş­lar. Daha iner­ken bile bö­lün­mek­te­dir. Ana rah­mi­ne gelen yu­mur­ta, pla­sen­ta (eten=eş) olu­şun­ca mu­ko­za ve kas­la­rı içine iyice ya­pı­şa­rak gö­mü­lür. Bir başka ifade ile tohum gibi eki­lir. Bu safha, ayet ve ha­dis­ler­de "alaka"(*) (ya­pı­şan şey) ke­li­me­siy­le ifade edi­lir.” Prof.​Dr. Âdem Tatlı https://​so­ru­lar­la­is­la­mi­yet.​com/​

En çok dik­ka­ti­mi­zi çeken nok­ta­lar­dan biri emb­ri­yo, çıp­lak bir gözle gö­rül­me­ye baş­la­dı­ğı andan iti­ba­ren, küçük bir et küt­le­si (mudga) hâ­lin­de­dir. Ya­ra­ta­nın hik­met­le yer­leş­tir­di­ği yerde de­ği­şir, ge­li­şir, dö­nü­şür ve safha safha mer­ha­le­ler­le insan şek­li­ni al­ma­ya baş­lar.

Ya­pı­lan tüm bi­lim­sel araş­tır­ma­lar ve ilmi ça­lış­ma­lar, in­sa­nın ya­ra­tı­lı­şı hak­kın­da Kur`an-ı Kerim ve ha­dis-i şe­rif­le­rin or­ta­ya koy­du­ğu apa­çık ilmi hü­küm­ler­den ancak bir kıs­mı­na ula­şı­la­rak tes­pit edi­le­bil­miş­tir. Me­se­la; başta insan olmak üzere diğer var­lık­lar­da­ki his, duygu ve dü­şün­ce­ler bu maddi bi­yo­lo­jik ge­liş­me­nin hangi saf­ha­la­rın­da vü­cut­ta/ol­ma­sı ge­re­ken yerde ye­ri­ni al­mak­ta­dır? Bunca tek­no­lo­jik icat ve imkân ve bunca de­rin­le­me­si­ne de­ney­sel araş­tır­ma­la­ra rağ­men, gü­nü­müz­de ilim/bilim buna henüz tat­min edici po­zi­tif bir cevap bu­la­ma­mış­tır. Pey­gam­be­ri­miz (sav) ise, 120 gün­lük de­ği­şim, ge­li­şim ve dö­nü­şüm saf­ha­la­rın­dan sonra ruhun gel­di­ği­ni bil­dir­mek­le, insan vü­cu­du­nu süs­le­yen duy­gu­la­rın gö­re­ve baş­la­dı­ğı za­ma­na işa­ret et­miş­tir.

Kur’an’ı Ke­rim­de ayeti ke­ri­me­de geçen “bir nutfe” Zigot te­şek­kü­lün­den iti­ba­ren 120 gün­lük süre zar­fın­da cenin sa­de­ce ge­li­şim ka­nu­nu­na ta­bi­dir. Yani, bu dev­re­de hüc­re­ler (İlahi olan fıtri ka­nu­nun mitoz hücre bü­yü­me­siy­le) bö­lü­nür ve fark­lı­la­şır. As­lın­da aynı ilahi kanun aynı bü­yü­me ka­nu­nu, bütün bit­ki­sel ve hay­van­sal var­lık­la­rın emb­ri­yo­la­rın­da da devam eder. İnsan açı­sın­dan başka bir tarz ifade ile cenin, 120 gün sonra bi­yo­lo­jik ve hu­su­si bir kim­lik ve ki­şi­lik ka­za­na­rak Veh­da­ni­yet yö­nüy­le aynı, Eha­di­yet yö­nüy­le Hz. Âdem’den kı­ya­me­te kadar ge­lecek olan tüm Âde­mo­ğul­la­rı/in­san­lar­dan fark­lı bir insan olma yü­ce­li­ği­ne ve mer­te­be­si­ne yük­se­lir. Ni­te­kim bu du­ru­ma Kur’an’ı Ke­rim­de; "... Sonra onu bam­baş­ka bir ya­ra­tık (insan ola­rak inşa) yap­tık..." (Mü`minun, 23/14) şek­lin­de­ki apa­çık be­ya­nı ile or­ta­ya koy­mak­ta­dı.

Kur’an’ı Ke­rim­de İlk insan ve İlk Pey­gam­ber Hz. Âdem (as)`in top­rak­tan ya­ra­tıl­dı­ğı­nı beyan eden pek çok ayeti ke­ri­me var­dır.

"Allah sizi (Hz. Âdem`i) bir top­rak­tan, sonra bir me­ni­den (Hz. Âdem`in nes­li­ni) ya­rat­tı." (Fatır, 35/11).

Bir­çok ayet-i ke­ri­me­ler­de de in­sa­nın top­rak­tan ya­ra­tıl­dı­ğı be­lir­ti­lir: Bun­lar­dan ba­zı­la­rı­nı zik­ret­mek­te fayda mü­la­ha­za et­mek­te­yim. 

1- “Şüp­he­siz Allah ka­tın­da (ya­ra­tı­lış­la­rı ba­kı­mın­dan) İsa’nın du­ru­mu, Âdem’in du­ru­mu gi­bi­dir: Onu top­rak­tan ya­rat­tı. Sonra ona “ol” dedi. O da hemen olu­ver­di.” Âli- İmran, 3/59

2- “Ar­ka­da­şı, ona cevap ve­re­rek dedi ki: “Seni top­rak­tan, sonra bir damla döl su­yun­dan ya­ra­tan, sonra da seni (ek­sik­siz) bir insan şek­lin­de dü­zen­le­yen Allah’ı inkâr mı edi­yor­sun?” Kehf, 18/37

1- “Ey in­san­lar! Eğer ye­ni­den di­ril­mek­ten şüp­he­de ise­niz, şunu bilin ki, biz sizi top­rak­tan, sonra nut­fe­den, sonra ala­ka­dan (aşı­lan­mış yu­mur­ta­dan), sonra uzuv­la­rı (önce) be­lir­siz, (sonra) be­lir­len­miş canlı et par­ça­sın­dan (uzuv­la­rı za­man­la olu­şan ce­nin­den) ya­rat­tık ki size (kud­re­ti­mi­zi) gös­te­re­lim. Ve di­le­di­ği­mi­zi, be­lir­len­miş bir sü­re­ye kadar ra­him­ler­de bek­le­ti­riz; sonra sizi bir bebek ola­rak dı­şa­rı çı­ka­rı­rız. Sonra güçlü ça­ğı­nı­za ulaş­ma­nız için (sizi bü­yü­tü­rüz). İçi­niz­den kimi vefat eder; yine içi­niz­den kimi de ömrün en ve­rim­siz ça­ğı­na kadar gö­tü­rü­lür; ta ki bilen bir kimse ol­duk­tan sonra bir şey bil­mez hale gel­sin. Sen, yer­yü­zü­nü de kup­ku­ru ve ölü bir halde gö­rür­sün; fakat biz, üze­ri­ne yağ­mur in­dir­di­ği­miz­de o, kı­pır­da­nır, ka­ba­rır ve her çe­şit­ten (veya çift­ten) iç açıcı bit­ki­ler verir. Hac, 22/5

2- “Allah, sizi önce top­rak­tan, sonra da az bir sudan (me­ni­den) ya­rat­tı. Sonra sizi (er­kek­li di­şi­li) eşler yaptı. Allah’ın il­mi­ne da­yan­ma­dan hiç­bir dişi ne ha­mi­le kalır, ne de do­ğu­rur. Her­han­gi bir kim­se­ye uzun ömür ve­ril­mez, yahut ömrü kı­sal­tıl­maz ki bu bir ki­tap­ta (Levh-i Mah­fuz’da ya­zı­lı) ol­ma­sın. Şüp­he­siz bu, Allah’a ko­lay­dır.” Fatır, 35/11 

3- “O, sizi (önce) top­rak­tan, sonra az bir sudan (me­ni­den), sonra “alaka”dan ya­ra­tan, sonra sizi (ana rah­min­den) çocuk ola­rak çı­ka­ran, sonra ol­gun­luk ça­ğı­na ulaş­ma­nız, sonra da ih­ti­yar­la­ma­nız için sizi ya­şa­tan­dır. İçi­niz­den ön­ce­den ölen­ler de var­dır. Allah bun­la­rı, belli bir za­ma­na eriş­me­niz ve dü­şü­nüp akıl er­dir­me­niz için yapar.” Mü'min, 40/67

4- “Sizi top­rak­tan ya­rat­ma­sı, O’nun (var­lı­ğı­nın ve kud­re­ti­nin) de­lil­le­rin­den­dir. Sonra bir de gör­dü­nüz ki siz beşer olmuş (ço­ğa­lıp) ya­yı­lı­yor­su­nuz.” Rum, 30/20.

Şüp­he­siz ki ilk in­sa­nın ya­ra­tı­lı­şın­da da gü­nü­müz­de­ki ya­ra­tı­lış gibi çe­şit­li dev­re­ler yer alır:

"O`dur ki her şeyin ya­ra­tı­lı­şı­nı güzel yaptı ve in­sa­nı ya­rat­ma­ya ça­mur­dan baş­la­dı." (Secde, 32/7).

Şu ayet­te de bu ça­mu­run ma­hi­ye­tin­den bah­se­di­lir:

"An­dol­sun biz in­sa­nı kuru bir ça­mur­dan, de­ğiş­miş cıvık bal­çık­tan ya­rat­tık..."(Hicr, 15/26).

Bu Ayet-i Ke­ri­me­ler­den ya­ra­tı­lı­şın; top­rak­la baş­la­dı­ğı­nı ve daha sonra ilahi ya­ra­dı­lış ka­nu­nu olan icat, inşa ve ihya nok­ta­sın­da bunun çamur ha­lin­de şe­kil­len­di­ri­le­rek vü­cu­da ge­ti­ril­di­ği­ni an­la­mak müm­kün. Bu yüce Ya­ra­dan ta­ra­fın­dan tüm isim ve sı­fat­la­rı­nın fa­ali­yet alan­la­rı­nın te­cel­li­ya­tıy­la yoğ­rul­muş ve ma­ya­lan­dı­rıl­mış olan çamur da sü­zü­le­rek eş­re­fi mah­lû­kat olma özel­li­ği­ni ta­şı­ya­cak olan çamur özü de­ni­len insan ma­ya­sı hâsıl ol­muş­tur.

"An­dol­sun ki biz in­sa­nı ça­mur­dan sü­zül­müş bir hü­la­sa­dan (özden) ya­rat­tık."(Mü`minun, 23/12).

Ve yine kâ­ina­tın Mu­ta­sar­rı­fı olan Malik ül-Mülk olan Yüce Rab­bi­miz(cc) daha sonra bal­çık ha­li­ni alan bu ça­mu­run özünü za­man­la de­ğiş­tir­di­ği­ni ifade eder.

İblis dedi ki: “Ben, kuru bir ça­mur­dan, şe­kil­len­miş bal­çık­tan ya­rat­tı­ğın insan için saygı ile eği­le­mem.” dedi (Hicr, 15/33).

Bazı mü­fes­sir­ler "in­sa­nı bir nut­fe­den ya­rat­tık" hük­mü­nün, Hz. Âdem (as) için de ge­çer­li ola­bi­le­ce­ği­ni ileri sü­rer­ler. On­la­ra göre Ce­na­bı Hak bu bal­çık­tan nutfe’yı ya­rat­mış ve bun­dan insan ya­ra­tıl­mış­tır. (El­ma­lı­lı, V/3058).

Gü­nü­müz­de bi­yo­lo­jik ilmin ula­şa­bil­di­ği nok­ta­da bu saf­ha­ya kadar olan ge­liş­me­ler, ce­ni­nin ilk dört aylık (120 gün­lük) va­zi­ye­ti­ne uy­gun­luk gös­ter­mek­te­dir. Me­se­la; mi­de­de­ki be­sin­ler­den sper­ma­nın sü­zü­le­rek çı­ka­rıl­dı­ğı gibi, aynı min­val özere ça­mur­dan da sü­ze­rek çamur özü (sü­la­le) hasıl edil­miş­tir. Bir müd­det bu halde ma­ya­lan­ma­ya bı­ra­kı­lan çamur özü, bal­çık şek­li­ni (ha­me­in mes­nun: in¬san to­hu­mu olan nutfe de­mek­tir. ) Ger­çek­ten, nutfe her an­la­mıy­la mes­nun, yani hem baş­ka­la­şan hem de bir kanun ge­re­ği şe­kil­len¬miş bir bal­çık ha­li­ni almış ve daha sonra katı hale (sal­sal) so­kul­muş­tur. Bu dev­re­den sonra ku­ru­yan bu bal­çı­ğa insan şekli ve­ril­di­ği­ni an­lı­yo­ruz.”

"... sizi ya­rat­tık, sonra size şekil ver­dik, sonra da me­lek­le­re: 'Âdem`e secde edin.' dedik..." (Â'raf, 7/11).

Yüce Rab­bi­miz(cc) Nuh su­re­sin­de, ilk insan ve insan nes­li­nin mer­ha­le mer­ha­le ya­ra­tı­lı­şı­na da işa­ret etmiş:

"Hâl­bu­ki O, sizi çe­şit­li mer­ha­le­ler hâ­lin­de ya­rat­tı." (Nuh, 71/14).

Bi­yo­lo­jik ev­re­ler açı­sın­dan ilk in­sa­nın bu dev­re­ye kadar diğer var­lık­lar olan bitki ve hay­van­lar­da da gö­rü­len de­ği­şim, ge­liş­me ve fark­lı­laş­ma ka­nun­la­rı­na tabi ol­du­ğu söy­le­ne­bi­lir. Artık bun­dan son­ra­sı için ise ce­nin­de ol­du­ğu gibi, yeni bir ya­ra­tı­lış dev­re­si ve dö­ne­mi baş­la­ya­cak­tır. Yani, ruh ile bir­lik­te bir kısım hu­sus­lar; akıl, zekâ, his, duygu ve dü­şün­ce­ler be­de­ne ge­le­cek­tir. Çünkü, halk ve icat­ta, inşa ve is­kan­da ta­bi­ri ca­iz­le in­sa­nın ter­kip, ter­tip ve tes­vi­ye­si ta­mam­lan­mış ola­cak.

"..​sonra onu bam­baş­ka bir ya­ra­tık (insan) yap­tık..."(Mü`minun, 23/14).

"Onun (şek­li­ni) dü­zel­tip ona ru­hum­dan üf­le­di­ğim zaman, ken­di­si için der­hal (bana) sec­de­ye ka­pa­nın."(Sa`d, 38/72).

İşte şu ayet-i ke­ri­me­de de ya­ra­tı­lı­şın bütün devir ve dö­nem­le­ri­ne işa­ret edi­lir:

"Ey in­san­lar, eğer öl­dük­ten sonra di­ril­mek hu­su­sun­da her­han­gi bir şüphe için­de ise­niz, şu mu­hak­kak­tır ki biz sizi(as­lı­nı­zı) top­rak­tan, sonra (onun nes­li­ni) insan su­yun­dan (sper­ma­dan) sonra alaka (ya­pı­şan şey)`dan daha sonra da hil­ka­ti belli be­lir­siz bir çiğ­nem etten ya­rat­tık (ve bun­la­rı) size (kud­re­ti­mi­zin ke­ma­li­ni) apa­çık gös­te­re­lim diye (yap­tık) sizi di­le­ye­ce­ği­miz mu­ay­yen bir vakte kadar ra­him­ler­de tu­tu­yo­ruz, sonra sizi bir çocuk ola­rak çı­ka­rı­yo­ruz."(Hac, 22/5).

Yak­la­şık 1500 yıl önce Rab­bi­miz(cc) ta­ra­fın­dan gön­de­ri­len bu ayet­ler ve bil­has­sa bu son ayet-i ke­ri­me­nin son bö­lü­mün­de­ki hü­küm­ler, yani ya­ra­tı­lış­ta tabi olu­nan ku­ral­lar ve ka­nun­la­rın, gü­nü­müz­de de aynen ge­çer­li­li­ği­ni ko­ru­ya­rak devam et­tir­di­ği­ni bil­dir­mek­te ve gös­ter­mek­te­dir. Tabii ola­rak bu durum bize, aye­tin ba­şın­da zik­re­di­len top­rak­tan ya­ra­tıl­ma­nın vuku bul­du­ğu­nu ifade eder. Ce­nab-ı Hak, bütün bu an­lat­tı­ğı hü­küm­le­riy­le di­le­di­ği­ni di­le­di­ği şe­kil­de hiç bir yar­dım­cı ve da­nış­ma­na ih­ti­yaç duy­ma­dan ya­ra­ta­ca­ğı­nı, hâ­ki­mi­ye­ti­ni ve muk­te­dir olma güç ve kuv­ve­ti­ni akıl ve şuur sa­hip­le­ri­ne gös­ter­miş­tir.

As­lın­da ya­pı­lan tah­lil­ler­de insan vü­cu­dun­da­ki ele­ment­le­rin büyük bir kısmı top­rak­ta­ki oran ile oran­tı­lı ola­rak mev­cut­tur. Özel­lik­le eh­lin­ce bi­li­ni­yor ki bal­çık ve ya­pış­kan ça­mur­da kar­bon (C—4) ve (N—3) mo­le­kül­le­ri eksi de­ğer­li­dir. Bu ha­liy­le top­rak­ta­ki ok­si­jen, fos­for ve hid­ro­jen­le bi­yo­lo­jik, fiz­yo­lo­jik ve kim­ya­sal… ola­rak ko­lay­lık­la bir­le­şe­rek insan vü­cu­du­nun teş­ki­len­me­sin­de önem­li bir yer al­mak­ta­dır. Ama bütün bun­lar, son­suz bir kud­ret, ni­ha­yet­siz bir ilim, ebedi ve ezeli bir Rab­ba­ni Ma­li­ki­yet ol­ma­dan nasıl saf­ha­dan saf­ha­ya, şe­kil­den şekle gi­re­rek böyle mü­kem­mel bir ya­ra­dı­lış ve mev­cu­di­yet ola­bi­lecek ki?

Te­les­kop, mik­ros­kop… ve la­bo­ra­tu­ar or­ta­mın­da araş­tır­ma ve tah­lil­ler ya­pıl­ma­dan bir çok şeye salt gözle ba­kı­lın­ca ha­ki­ka­tin nice per­de­len­di­ği­ni gö­rü­rüz. "Her şeyi mad­de­de ara­yan­la­rın akıl­la­rı göz­le­rin­de­dir. Göz ise mâ­ne­vi­yat­ta kör­dür." (Be­di­üz­za­man Siîd-é Kûrdî: Mek­tu­bat; Ha­ki­kat Çe­kir­dek­le­ri)

Her şeyi, kendi göz­le­ri ve akıl öl­çü­le­riy­le de­ğer­len­dir­me­ye ça­lı­şan­lar. Dış gö­rü­nüm­lü ha­liy­le top­rak veya çamur ha­li­ne ba­kan­lar bir de ken­di­si­ne ba­kın­ca, arada hiç ben­zer­lik bu­la­ma­yın­ca bütün bun­la­ra inan­ma­ya­bi­lir. Şahsi ilim, icac ve kud­re­ti­ni temel al­dı­ğın­da bu top­rak­tan se­ra­mik, çöm­lek-ta­bak, küp ve tuğ­la­lar ya­pı­la­bi­lir sanır. Oysa Allah’ın isim ve sı­fat­la­rı­nın sa­yı­sın­ca ve her bi­ri­nin son­suz fa­ali­yet alan­la­rı­nın neler ol­du­ğu­nu ma­ale­sef bil­mez. Şüp­hesz ki Allah(cc) di­ler­se top­rak­sız, se­bep­siz, sü­la­le­siz­de bir emri “kun-fe­ye­kun” ile is­te­di­ği­ni ya­ra­ta­bi­lir ve ya­rat­tık­la­rı çok eser­le­ri var­dır.

Ha­ki­ka­ten ilmi nok­ta­dan ba­kı­lın­ca in­sa­nın tek hüc­re­den ya­ra­tıl­ma­sı, top­rak­tan, ça­mur­dan ya­ra­tıl­ma­sın­dan daha kolay de­ğil­dir. Çıp­lak gözle gö­rü­le­me­yecek kadar en ka­ran­lık bir yerde, iki ayrı nes­ne­den bir­le­şen kü­çü­cük bir hüc­re­den, dokuz ayda şuur ve akıl sa­hi­bi bir insan arı­na­rak/arı­tı­la­rak çok mü­kem­mel ma­na­da olu­şu­yor. Şim­di­ki bi­lim­sel tek­no­lo­jik araç ve ede­vat­la Zi­go­tun bebek hâ­li­ne ge­lin­ce­ye kadar ge­çir­di­ği de­ği­şik­lik­le­ri sü­rek­li ola­rak takip etmek müm­kün. Ama, uzuv­la­rın oluş­ma­sın­da, atar damar, top­lar damar ve kıl­cal da­mar­la­rın olu­şum ve ay­rış­ma­sın­da, ve diğer et ile kemik açı­sın­da ha­di­se­nin iza­hı­nı nasıl ya­pa­ca­ğız? Hangi ilim ve kud­ret sa­hi­bi kalbi vü­cu­dun mi­li­met­rik ko­num­lan­dı­rıl­ma­sıy­la bu kadar mu­az­zam ve mü­kem­mel tan­zim ede­bi­lir? Baş­tan gözü, ağız­dan dişi çı­ka­ra­bi­lir? Da­ra­cık nok­ta­da hava, su ve yemek bo­ru­sun­da ka­rış­tır­ma­dan ay­rış­tır­ma­yı ya­pa­rak her şeyi ol­ma­sı ge­re­ken yere gön­de­re­bi­lir? Bil­has­sa beyin ve vü­cu­dun diğer uzuv­la­rı­nın insan akıl ve hav­sa­la­sı­nın ala­ma­ya­ca­ğı öl­çü­de mu’ci­ze­va­ri bir bi­çim­de nasıl ça­lış­tı­rı­lı­yor. Hem de, İlk İnsan Hz. Âdem (as)`den beri bütün in­san­lar­da ya­sa­la­rı­nı de­ğiş­tir­me­den aynı ka­nun­lar­la hük­mü­nü nasıl ve ne şe­kil­de ara­lık­sız ve es­kiz­siz kim icra edi­yor?

Akıl ve şuur sa­hi­bi her bir bi­re­yin şunu iti­raf et­me­si ge­re­kir ki, in­sa­nı­nön­ce top­rak­tan ve sonra emb­ri­yo­dan ya­ra­tı­lı­şı ger­çek­ten en büyük bir ilahi mu­ci­ze­dir. İster ilk insa, Hz. Âdem olsun, is­ter­se gü­nü­mü­ze değin ya­ra­tı­lan tüm âde­mo­ğul­la­rı/in­san­lar olsun, bu hüküm kı­ya­me­te kadar hepsi için ge­çer­li­dir.

Ka­inat­ta cari olan ve in­sa­nın ya­ra­tıl­ma­sın­da da bil­fi­il fa­ali­ye­ti­ni devam et­ti­ren de­ği­şim ge­li­şim ve dö­nü­şü­mün rahat an­la­şıl­ma­sı ve kabul gör­me­si için iki şeyin bir­lik­te­li­ği nurun ala nur­dur. De­ğil­se bile bir şeyin ol­ma­sı lazım. Ya İlmi deney ve de­ne­yim­le­re sahip veya tah­ki­ki bir imana sahip olmak la­zım­dır ki bu ilahi mu­az­zam de­ği­şim su­re­ci an­la­şı­lıp kabul gör­sün. 

Şimdi bir nok­ta­ya temas et­me­den ge­çe­me­ye­ce­ğim. İlk in­sa­nın ya­ra­tı­lı­şı­nı izah etme hu­su­sun­da güya ile­ri­ci(!) ge­çi­nen ev­rim­ci­ler ta­ma­men çık­maz bir yol­da­lar. Bunu ken­di­le­ri de bazen ilmi ge­rek­li­lik ola­rak bazen iti­raf etmek zo­run­da ka­lı­yor­lar. O hâlde, ilm-i ke­la­mın şöyle bir ka­ide­si var­dır. "Yapan bilir, bilen ko­nu­şur." Her­han­gi bir hu­sus­ta bir icat ile il­gi­li ön­ce­lik­le mu­ci­din/ya­pa­nın be­ya­nı­na kulak ver­mek ge­re­kir. O halde in­sa­nın şek­siz, şüp­he­siz, şe­rik­siz ya­ra­tı­cı­sı olan Allah(cc) in­sa­nı top­rak­tan ya­rat­tı­ğı­nı bil­di­ri­yor ona kulak ver­mek, inan­mak ve amel etmek her bir bi­re­yin bi­rin­ci de­re­ce­de gö­re­vi­dir..

"Mu­hak­kak sizi top­rak­tan ya­rat­tık..." (Hac, 22/5).

"Biz in­sa­nı en güzel bi­çim­de ya­rat­tık." (Tin, 95/4).

De­fa­lar­ca ev­rim­ci­le­rin insan ya­ra­dı­lı­şı ile il­gi­li evrim saf­sa­ta­la­rı­nı yazan, oku­yan ve din­le­yen­le­rin, bir defa da olsa Ya­ra­tan`ın evrim, devir ve dev­rim de­ği­şim hü­küm­ran­lık fer­man­la­rı­na bak­ma­la­rı ge­rek­mez mi?