Değişim ve Dönüşümün Hızı

De­ği­şim ve dö­nü­şü­mün hızı, yay­gın­lı­ğı ve akış­kan­lı­ğı dün­ya­nın ne­re­si­ne bak­sa­nız, hangi ku­ru­mu­nu­in­ce­le­se­niz apa­çık gö­rü­lü­yor. 20. yüz­yı­lın an­la­yı­şı, yön­te­mi, iş yapış tarzı, 21. yüz­yıl­da hızla ge­çer­li­li­ği­ni yi­ti­ri­yor. Bu yeni yüz­yı­lın "iş­le­tim sis­te­mi" eski yüz­yıl­dan çok fark­lı. Yeni yüz­yı­lın iş­le­tim sis­te­mi­nin odak nok­ta­sı­nı özgür birey, de­mok­ra­tik top­lum, insan hak ve inanç­la­rı­na saygı ile ile­ti­şim ve bilgi 

oluş­tu­ru­yor.

Yeni yüz­yıl­da "Kut­sal Dev­let" an­la­yı­şı yok; bi­re­yin hak ve hür­ri­yet­le­ri var.

"Si­ya­sal seç­kin­ler" her şeyi halk­tan daha iyi bil­dik­le­ri­ni iddia ede­mi­yor­lar yeni yüz­yıl­da; hal­kın da söz hakkı var, o da araş­tı­rı­yor, sor­gu­lu­yor, tar­tı­şı­yor, oku­yor, bilgi ve fikir sa­hi­bi olu­yor. Baş­ka­la­rı­nın ken­di­si hak­kın­da karar ver­me­si­ne yeni yüz­yı­lın bi­re­yi isyan edi­yor.

Tek bir mer­kez­den her şeyi ve her­ke­si idare etme dö­ne­mi de ka­pa­nı­yor artık; ye­rel­leş­me öne çı­kı­yor, sivil top­lum ör­güt­le­ri­nin ağır­lı­ğı ar­tı­yor, ye­rin­den yö­ne­tim ve yö­ne­ti­şim an­la­yış­la­rı daha çok des­tek bu­lu­yor.

Top­lum­la­rı­nı eko­no­mik ola­rak ge­liş­ti­re­me­yen, insan hak­la­rı ih­lal­le­ri­ni ön­le­ye­me­yen, hak ve hür­ri­yet­le­re sahip çı­ka­ma­yan, de­mok­ra­tik­leş­me­nin önün­de­ki en­gel­le­ri kal­dı­ra­ma­yan ül­ke­le­rin yeni yüz­yıl­da ne re­ka­bet şans­la­rı var, ne de baş­ka­la­rı­na muh­taç ol­ma­dan, ba­ğım­sız/bağ­lan­tı­sız öz­gür­ce ya­şa­ya­bil­me, ayak­ta du­ra­bil­me im­kan­la­rı...

Yö­ne­ti­ci­le­rin de yö­ne­ti­len­le­rin de gün­de­lik iş­le­rin biraz dı­şı­na çıkıp büyük resme bak­ma­la­rın­da ve dün­ya­da­ki de­ği­şi­min yö­nü­nün ne­re­ye doğru git­ti­ği­ni iyi ana­liz et­me­le­rin­de yarar var.

Dün­ya­yı artık bilgi yön­len­di­ri­yor; bil­gi­yi üre­ten­ler yö­ne­ti­yor.

Eko­no­mik ola­rak kal­kı­nan, güç sa­hi­bi olan, sahip ol­du­ğu gücü doğru kul­la­nan ül­ke­ler, dün­ya­da söz sa­hi­bi olu­yor.

De­ği­şim ve dö­nü­şüm sü­re­ci­ni yö­ne­te­bi­lecek, bu sü­re­ce top­lum­sal des­te­ği sağ­la­ya­bi­lecek güçlü bir ira­de­ye ih­ti­yaç var.

Bu sü­re­ci yal­nız­ca bir parti ya da si­ya­si görüş yü­rü­te­mez, yü­rüt­me­me­li de zaten.

Top­lu­mun tümü bu zorlu sü­re­ce dahil edil­me­li; tüm fi­kir­ler, gö­rüş­ler, dü­şün­ce­ler sü­re­cin içe­ri­sin­de yoğ­rul­ma­lı, ortak bir nok­ta­da bu­lu­şul­ma­lı...

Bunu ya­pa­bil­mek için kav­ga­ya, tar­tış­ma­ya, küs­lü­ğe, boy­ko­ta değil; otu­rup ko­nuş­ma­ya, uz­laş­ma­ya, fikir alış­ve­ri­şin­de bu­lun­ma­ya, mü­za­ke­re et­me­ye ih­ti­ya­cı­mız var.

Da­yat­ma, baskı kurma, de­di­ği­ni yap­tırt­ma ye­ri­ne; bir­bi­ri­ni an­la­ma­ya ça­lı­şan, ikna ol­ma­ya açık, ülke çı­kar­la­rı­nı her şeyin üs­tün­de tutan bir yak­la­şım şart.

Yeni bir ana­ya­sa ya­par­ken de buna ih­ti­ya­cı­mız var; bil­gi­yi üret­me­nin pe­şin­de ko­şar­ken de, eko­no­mik ola­rak kal­kın­ma­ya ça­lı­şır­ken de, çı­kar­la­rı­mı­zı ko­ru­yan şah­si­yet­li dış po­li­ti­ka iz­le­me­ye gay­ret eder­ken de...

21. yüz­yıl­da­ki de­ği­şim ve dö­nü­şüm sü­re­ci­nin pa­ra­dig­ma­sı­nı iyi an­la­ya­maz isek, "iş­le­tim Sis­te­mi"nin ge­rek­le­ri­ni ye­ri­ne ge­ti­re­mez ve bu yüz­yı­lın içine dahil olmak ye­ri­ne ge­ri­den sey­re­den bir ülke olur­sa; bunun bize fa­tu­ra­sı tah­min edi­len­den çok daha ağır olur.

Koca bir yüz­yı­lı kay­be­de­riz.

Eski dün­ya­da ya­şa­ma­ya, köhne sis­te­me boyun eğ­me­ye, hak ve hu­ku­ku­muz­dan vaz­geç­me­ye mah­kum olu­ruz.