Biraz tevazu ve biraz da sakinlik gerek!

Merhaba kıymetli okurlarım, malum teknolojiyle birlikte hayatımız hız kazandı, lakin hızın yanında da çok önemli bir durum olan, sakinliğimizi de kaybetme durumuna gelmiş bulunmaktayız.

Hayatın bize sunduğu her fırsatı değerlendirme iç güdümüz, bizi oradan oraya sürüklemektedir.
Tabi ki de fırsatlar önemlidir, lakin her insanın bir hedefi olmalı ve o hedefe varınca, kısmen de olsa dinlenmeyi bilmelidir.

Hayat gayemiz, birincisi; sakinlik ve iç dünyamızı dinlemek olsaydı, belki de bu kadar hırslı olmazdık.
Hayat ince çizgide yürürken elimizdeki umutları, sevinçleri kaybetmemektir.
Lakin insanlar bunu bilmez, çizgide yürürken, çizgiye dikkat edeyim derken ellerindekini düşürür düşürür de farkına varmaz.

Sizce hayat, her zaman kasa kazanır zihniyetiyle mi çalışmak zorundadır?
İnsanların umutları, sevgileri yok mu? Düşünmemiz gereken önemli bir husustur.
İnsanı var eden değerler, hep maddiyat ve bir yerlere tırmanma çabası mıdır?

Çevremizin kıymetini bilelim, önceliğimiz insan kazanmak olsun, en güzel başarı budur, insanlara yanlış yapmamak, güven kazanmak, insanların olmazsa olmaz bir vasfıdır.
Bunu da kaybetmemiz gerekir, basit şeylerle mutlu olabiliyorsak, emin olun mutlu olduğumuz şey basit değildir, her şey göreceli bir durumdur.

Görecelik kavramına göre insanlar değerine bakmadan bir şeylerle mutlu olabiliyorsa, o zaman o insan erdemlidir.
Mutlu olmak hayat felsefemiz olmalıdır, bu hayat gelip geçicidir.
Bizde, insanların gönlünü fethedelim, sevelim sevilelim, teknoloji çağında olmamıza rağmen ve iletişimin bu kadar verimli ve bu kadar hızlı kullanıldığı bir dünyada yaşıyorken, insanlar neden iletişim sıkıntısı çekiyor? 

Birbirleriyle, bunu düşünmek lazımdır, demek ki her şey imkân değil, her şey konfor değil, insanı anlamak, en güzel şeydir, insanlarla oturup sohbet etmek, dinlemek ne güzel bir hissiyattır.
Hayat bizi biz yapanlara yabancılaşmak için var olmadı, bizi biz yapanlarla yürümemiz gerekir, bir komşu, bir arkadaşla yapılan ikindi çayı sohbeti, nice dolu gibi görünüp te boş olan faaliyetlerden bin defa daha iyidir.

Yaşadığımız yerlere yabancılaşmamak gerek, insan iletişim üzerine kurulu bir varlıktır, iletişimi keserseniz, iç benliğiniz kendini yemeğe başlar ve psikolojik bir durum haline gelir ve mendebur biri haline gelirsiniz.

Özetle toparlamak gerekirse, egoyu, tavrı bir tarafa atıp sevin insanları, güvenin onlara.