İnsanları kullanmak mı? Yoksa onların yanında olmak mı?

Merhaba kıymetli değerli okurum, bugün sizlere, çok önemli olan bir konu hakkında görüşlerimi bildireceğim.
İnsanlar birbirlerine muhtaçtır, kimse bunun aksini savunamaz lakin insanlar var olduğundan bu yana gerek kabile hayatı gerekse avcılık-toplayıcılık döneminden tutunda, her zaman tabiat anayla baş edebilmek için yardımlaşma gereği duymuşlardır.
Eski çağlardan günümüze insanlar, birbirleriyle yardımlaşarak tek vücut olma yolunda hayatlarını devam ettirmişlerdir.

Lakin bu süreç yavaş yavaş teknolojik gelişmelerin de etkisiyle insanların yavaş yavaş yerini tekliğe yani yardım alma ya da yardım etme güdümünden sıyrılmasına neden olmuştur.

Çünkü artık yavaş yavaş tek başına çevresel koşullara hâkim olabiliyor ve çok fazla gerekmedikçe de yardım almak ya da yardım etmek istemiyor.
Hal böyle olunca, insanlar birbirlerinden kopma eğilimine geçmişlerdir.
Aslında size anlatmak istediğim konu, bu anlattıklarımdan çok daha öte ve farklı bir durum, şu ana kadar anlattıklarım insanların yapmak zorunda oldukları ve yaparken de birbirlerine karşı duydukları saygı ve sevginin vermiş olduğu güzel bir yardımlaşma duygusudur.
Asıl anlatmak istediğim, insanların, birbiriyle olan münasebetleri, daha çok iş görme iş bitirme ve daha sonra arkasına bakmadan gitme durumundan dolayı ortaya çıkmış olan, insan kullanma, basamak olarak görme durumudur.
Sizce bu ne denli mantıklı bir durumdur?
İnsanlar birbirlerini neden bu denli kullanma eğilimde bulunuyor, birilerini kullanmak zeki olduğumuzun kanıtı değil, bilakis kurnaz olduğumuzun göstergesidir.
Kurnazlık çok kötü bir psikolojik rahatsızlıktır, bunu bilmekte yarar var, insanlar zekilikle kurnazlığı karıştırıyor, kurnaz insan sanmasın ki kurnazlığı ona kazanç sağlar, kurnazlık insanı insani değerlerden alı koyan bir durumdur.

Zeki insan sadece kendisini düşündüğü için zeki değildir, çevresini de düşündüğü için zekidir.
Zeki insan bencil değildir, bilir ki onun çevresinin yükselmesi, kendisinin yükselmesidir.
Kurnaz inşalarda durum böyle değildir, iç pazarlıklıdır, kendini düşünür, üç beş menfaate kendini hedef haline getirir, akıllı insanlar sabreder, görür nasıl biri olduğunu, görür ama belli ettirmez, sadece kurnazın gerçek fiyatını yani değerini öğrenmek için yem atar, kurnazın isteklerini yapar, yaparken de buna değecek bir karşılığı var mı diye kurnazı gözlemler, sonunda kurnaz kurnazlığıyla, akıllının kafasında bir konuma geçer, yani kurnaz kaybetmiştir.

Bundan dolayı, kurnaz olmak bize yakışmaz, tilkide kurnazdır ama hep açtır.
Balık ise saftır temizdir, ama hep doymuştur.
Konumuzu toparlamaya bakarsak, lütfen kimseyi kullanmayın, ilişkileriniz, insani olsun, iyi niyetli insanlar akılsız değillerdir.
Sanmayın ki sizin yaptıklarınızı, hal ve davranışlarınızı göremezler.
Söyleyeceklerim bu kadar kendinize iyi bakın, insani değerlerimize sahip çıkalım.