Sana yazdım

Bir yudum sevgi mi istersin, neden boynunu büktün ey deli gönül?
Hayat sensiz çekilir mi, gül sensiz yetişir mi?
Ben varoluşların en güzeliyle en nadidesiyle vakit geçirdim.
Susuz toprakların, geçilmemiş vadilerin, toplanmamış çiçeklerin sana muhtaç olduğu bir yaşam döngüsüsün ya da bir metamorfozun içinde yeşeren bir ideasın?
Güzel bir manzaranın en güzel yeri misin?
Güzel düşüncelerin, tatlı bakışların, güzel zamanların en güzel mısraların yerinde hep sen varsın.
Peki, sen nesin, yoksa sen yârin gözünde hapsolmuş inci misali parıldayan ışık hüzmesi misin?
Neydi beni divane eden, neydi beni sana muhtaç eden, neydi karanlıklarda seni aramaya yüz tutmuş ve bedeni senle dolmuş bir gariban misali.
Varoluşların en sağırı en dilsizi dahi, fikrine hissine kapılınca gülümser, gülümser de içi tatlı bir tebessüme bürünür.
Peki, sen nesin?
Mavi yazmaya işlenmiş kırmızı gül müsün?
Yoksa beyaz güvercinin kanadına takılmış altın hızma mısın?
Sevdik seveceğiz, güldük güleceğiz, kıymet bileceğiz.
Ben var olmuşların en nadidesine vuruldum, vurulmak, sevmek, basit kalır, bu tanımlar hafif kalır, anlatmaz mısralar yetersiz kalır.
Bulut misali, yağmur misali, gönlümü yeşerten sevgili.
Bu hayat, bu yaşam, senle manalı o kesin.
Yazmak için yazılmıyor bu kelamlar, düşünmek için idrak etmek için yazılıyor felsefik heyezanlar.
Anlam vermek ya da vermemek size kalmış ey okurlar, öznel fikriyatımdan çıkan anlam dolu cümlelerimin yeri ve limanı vardır.
Onlar bilir gideceği yerleri, onlar bilir duracağı yerleri, felsefe desem değil, metamorfoz desem değil, sadece öznel, bende derinliği olan o müstesna varlığa yazıldı, o ki beni hayata tutundurdu, o ki beni hayata ısındırdı.
Yaptıklarım hataları, görmezden gelen o müstesna varlığa yazıldı her kelime her ifade. İşte bundandır senin yerin hep ayrıdır. 

Asıl altın sensin, senide mihenk taşı belirledi, gönlümün en anlamlı yerindesin. Bit tutam abı hayatına muhtacım ben, iyi ki varsın iyi ki yanımdasın.
Sizi sizden başka sevenlere muhtaçsınız, size sizden başka değer verenlere muhtaçsınız.
Varı var edenlere yok yok demek kimin haddine, varı yok sayanlara da bir anlamlı cümle de kurmak bize göre.

Her umut her yaşam her varlık, gebedir birbirine, hayatı bilmek ve hayatı beraber yaşamayı seçtiğimiz kişilerle yaşamak, bizi var eden, bizi zorluklara karşı tek vücut eden, var olduğumuz kişilerin tatlı bakışlarında, tatlı gülümsemelerinde gizlidir.
Sevmek sevilmek, kıymet bilmek, hata yapıp, geri dönmek, gerekirse ağlamak, tövbe etmek, sonra bağlanmak ve sımsıkı sarılmak gerek.
İnsanız hata yapabiliriz, ama hata da bir nokta da diretmemeliyiz, tövbe edip dönmeliyiz.
Bir garip kalemin yazdığı kafa döndüren, sarhoş eden cümleler değildir belki, ama hakikati söylediği çok belli.
Bu gün hislerimin, yüreğin tercümanı olmak istedim, umarım, anlamsızlıklara bir nebze pusula olur, siz değerli okurlarıma, vesselam.